Opłata za przechowywanie na parkingu strzeżonym pojazdu usuniętego z drogi na koszt właściciela, powinna być naliczana za okres faktycznego przechowywania pojazdu, tzn. za pełną dobę, w której przechowywany był pojazd – stwierdził Wojewoda Lubelski w niedawnym rozstrzygnięciu nadzorczym.

Organ nadzoru badał uchwałę rady powiatu w sprawie ustalenia wysokości opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym oraz wysokości kosztów powstałych w przypadku odstąpienia od usunięcia pojazdu w 2025 roku.

W jednym z paragrafów kontrolowanego aktu, rada ustaliła stawki opłat za przechowywanie na parkingu strzeżonym pojazdu usuniętego z drogi na koszt właściciela za każdą „rozpoczętą dobę”.

Wojewoda stwierdził nieważność uchwały w ww. zakresie, bowiem rada zmodyfikowała zapisy art. 130a ust. 6a Prawa o ruchu drogowym.

Organ wskazał, że ustawodawca przewidział naliczanie opłaty za każdą dobę przechowywania pojazdu, a więc przyjąć należy, że opłata ma być naliczana w przypadku przechowywania pojazdu za każdą pełną dobę, a nie za dobę rozpoczętą. Należy też zauważyć, że również w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 29 lipca 2024 r. w sprawie ogłoszenia obowiązujących w 2025 r. maksymalnych stawek opłat za usunięcie pojazdu z drogi i jego przechowywanie na parkingu strzeżonym (M. P. z 2024 r. poz. 718) ustalono maksymalne stawki opłat „za każdą dobę przechowywania”.

Zatem niedopuszczalne jest ustalenie w uchwale pełnej opłaty za dobę przechowywania pojazdu w sytuacji, gdy pojazd ten był przechowywany jedynie za część doby (np. przez 10 minut rozpoczętej doby). Ustalenie pełnej opłaty za każdą rozpoczętą dobę przechowywania pojazdu – a nie za okres jego faktycznego przechowywania – stanowi naruszenie delegacji ustawowej, określonej w art. 130a ust. 6 Prawa o ruchu drogowym.

Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z 11.10.2024 r., NR PN- II.4131.351.2021

Źródło: luwwlublinie.bip.gov.pl