Wybudowany samowolnie w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku domek letniskowy należy rozebrać, jeżeli jest niezgodny z obecnie obowiązującym planem miejscowym.

Tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 czerwca 2015 r. Wniesiona do NSA skarga kasacyjna dotyczyła wyroku WSA w Rzeszowie (syg. II SA/Rz 352/13) utrzymującego w mocy decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który nakazał rozbiórkę wybudowanego w latach 70- tych XX w. domku letniskowego. WINB ustalił bowiem, że domek letniskowy został postawiony niezgodnie z obowiązującymi wówczas miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Jak natomiast wynika z przepisów prawa budowlanego z 24 października 1974 r., jak i obowiązującej do 1 stycznia 1975 r. ustawy – Prawo budowlane z 14 sierpnia 1961 r., orzeczenie rozbiórki obiektu budowlanego wybudowanego niezgodnie z przepisami następuje wówczas, gdy znajduje się on na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę.

Stanowisko to podzielił Naczelny Sąd Administracyjny. Wskazał jednocześnie, że oceniając legalność wybudowanego w latach 70- tych XX w. obiektu należy wziąć pod uwagę także obecnie obowiązujące przepisy miejscowego planu zagospodarowania terenu, który został uchwalony w 2002 r. Z przepisów tego aktu prawa miejscowego wynika natomiast, że teren, na którym stoi domek letniskowy przeznaczony jest pod budowę drogi lokalnej. Teren ten nie jest zatem przeznaczony pod zabudowę.

- Ziściła się dyspozycja prawa budowlanego z 1974 r. – uzasadniała Maria Czapska-Górnikiewicz, sędzia NSA. – Badana inwestycja jest niezgodna zarówno z planami obowiązującymi obecnie, jak i dawnymi. Dlatego też domek ten musi podlegać rozbiórce, zgodnie z przepisami obowiązującymi w czasie, gdy był budowany – wyjaśniła sędzia NSA.

Syg. II OSK 2794/13

Źródło: prosto z sali sądowej