Światowa Organizacja Zdrowia wzywa kraje do przyspieszenia działań na rzecz zmniejszenia o połowę częstości występowania anemii u kobiet w wieku rozrodczym do 2025 r. Postępy w ograniczaniu anemii są powolne, a świat nie jest na dobrej drodze do osiągnięcia globalnego celu. Anemia jest poważnym globalnym problemem zdrowia publicznego, dotykającym 571 milionów kobiet i 269 milionów małych dzieci na całym świecie.

W 2019 roku anemia dotyczyła 40% dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat, 37% kobiet w ciąży i 30% kobiet w wieku 15–49 lat. Najczęściej występuje w krajach o niskich i średnich dochodach. Niedokrwistość zwiększa ryzyko infekcji i śmierci, upośledza funkcje poznawcze i powoduje skrajne zmęczenie, złe wyniki ciąży, utratę zarobków oraz słaby wzrost i rozwój. Jest to silny wskaźnik ogólnego stanu zdrowia.

Dotychczas większość prac nad zwalczaniem anemii koncentrowała się na profilaktyce i leczeniu niedoboru żelaza. Jednak niedokrwistość jest złożonym stanem z wieloma przyczynami – w tym innymi niedoborami żywieniowymi, infekcjami, stanami zapalnymi, stanami ginekologicznymi i położniczymi oraz dziedzicznymi zaburzeniami krwinek czerwonych. Aby skutecznie zapobiegać anemii i ją leczyć, należy zająć się wszystkimi.

Nowe ramy, ogłoszone przez WHO, określają sposoby zajęcia się bezpośrednimi przyczynami, czynnikami ryzyka i szerokimi nierównościami społecznymi, które są podstawowymi czynnikami powodującymi anemię. Opisuje konieczne kompleksowe podejście, które łączy wiele sektorów i podmiotów, oraz określa kluczowe obszary działań w celu poprawy zasięgu i wykorzystania interwencji.

W łagodnej postaci anemii można nie odczuwać żadnych symptomów. Jeśli się pojawią, mogą obejmować m.in. osłabienie, zmęczenie, bladą lub zażółconą skórę, nieregularne bicie serca, skrócony oddech, szumy w uszach i wrażenie słyszenia w nich uderzeń, bóle w klatce piersiowej, zawroty lub bóle głowy, zimne dłonie i stopy, kłopoty z koncentracją.

W Polsce szacuje się, że na niedokrwistość w ciąży cierpi 26% kobiet, 26% dzieci poniżej 5 roku życia oraz 25,7% kobiet w wieku od 15 do 49 lat, zatem problem ten jest także realny w naszym kraju i wymaga stosownego rozwiązania.

Źródło: WHO