Wnioskodawca wystąpił do dyrektora szpitala z wnioskiem w zakresie przekazania kserokopii dokumentów dotyczących realizacji zadania inwestycyjnego polegającego na rozbudowie tegoż szpitala. Wniosek dotyczył: udostępnienia umowy w sprawie realizacji wskazanego zadania inwestycyjnego wraz z załącznikami i ewentualnymi aneksami; zgłoszeń wykonanych robót do odbiorów częściowych i odbioru końcowego oraz protokołów z dokonanych odbiorów; dziennika budowy; faktur za wykonane roboty oraz dokumentów potwierdzających zapłatę za wystawione faktury; not obciążeniowych. Organ odpowiedział, że żądana informacja nie może zostać udzielona, albowiem nie stanowi ona informacji publicznej w rozumieniu art. 1 i 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jak odniósł się do tego NSA?
Na wstępie Naczelny Sąd wskazał, że zgodnie z ugruntowanymi już poglądami orzecznictwa, wypracowanymi na tle analizy art. 1 ust. 1, jak i precyzującego go art. 6 ust. 1 i 2 w związku z art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, informacją publiczną jest każda informacja wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Sąd zaznaczył też, że status informacji publicznej uzyskuje przy tym taka informacja, która związana jest z funkcjonowaniem wspólnoty publicznoprawnej (państwa). W konsekwencji w ocenie NSA informacją publiczną są informacje dotyczące wykonywania zadań publicznych, w tym gospodarowania mieniem publicznym, utrwalone na nośniku w formie pisemnej, dźwiękowej, wizualnej lub audiowizualnej, eksponując powiązania informacji publicznej z dynamiczną działalnością państwa, jako organizatora życia społeczno-gospodarczego z jednoczesnym wskazaniem, że w demokratycznym państwie prawa jak najszerszy katalog informacji musi być przedmiotem kontroli społecznej.
Jak podkreślił NSA, w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że dokumenty związane z procesem inwestycyjnym realizowanym przez podmiot publiczny stanowią informację publiczną, ponieważ stanowią one informację o sposobie gospodarowania majątkiem publicznym, co wynika z treści art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. (por. wyrok NSA z dnia 30 marca 2016 r., sygn. akt I OSK 3133/14).
Sąd zauważył również, że oczywiście orzecznictwo sądów administracyjnych wypracowało koncepcję „nadużycia prawa do informacji publicznej”, z którym mamy do czynienia, gdy prawo polityczne służące kontroli społecznej nad organami władzy jest wykorzystywane w celach indywidualnych, prywatnych. Jednak NSA zdecydowanie podkreślił też, że koncepcja ta oznacza, iż tylko w sytuacjach, w których wprost wynikają obiektywne okoliczności, czyli: żądane informacje posłużą załatwieniu sprawy indywidualnej (por. wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. akt I OSK 997/18), lub jeśli wnioskodawcy zagwarantowano dostęp do żądanych informacji, a mimo to nadal składa dalsze wnioski (por. wyroki NSA z dnia 30 listopada 2018 r., sygn. akt I OSK 36/17 oraz z dnia 23 listopada 2018 r., sygn. akt I OSK 187/18) albo gdy wnioskodawca generuje mimo otrzymania dalsze wnioski po to tylko aby utrudnić działanie podmiotu zobowiązanego (por. wyrok NSA z dnia 25 września 2018 r., sygn. akt I OSK 1014/18) – można uznać, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej jako jej nadużycie – nie dotyczy realizacji prawa politycznego, o którym mowa w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP, a więc nie musi zostać udostępniona informacja. Tak jednak nie było w omawianej sprawie – stwierdził NSA.
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2021 r., III OSK 3195/21
Źródło: CBOSA
