Z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wynika, że przedmiotem opodatkowania w tym przepisie jest budynek lub jego część związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej, zajęta przez podmiot udzielający takich świadczeń, niekoniecznie związana z prowadzeniem przez ten podmiot działalności gospodarczej.
Zatem stawka podatku od nieruchomości dla budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń, dotyczy budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej zajętych przez każdy rodzaj podmiotu, który takich świadczeń udziela, a zatem jej zastosowanie nie jest powiązane z koniecznością prowadzenia przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych działalności gospodarczej.
Co więcej z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej wynika, że działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Przepis ten nie wiąże, zatem działalności leczniczej wyłącznie z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej wskazuje natomiast enumeratywnie katalog podmiotów wykonujących działalność leczniczą wymieniając obok przedsiębiorców w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej również samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej nie będące przedsiębiorcami, jednostki budżetowe czy instytuty badawcze oraz fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań z zakresu ochrony zdrowia, a statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej. Tym samym zawężenie podmiotowe w zakresie prowadzenia działalności leczniczej tylko do przedsiębiorców wykonujących w tym zakresie działalność gospodarczą stanowi nieuprawnione ograniczenie - zastosowania stawki od tej działalności w zakresie opodatkowania budynków lub ich części tylko do jednej kategorii podmiotów prowadzących działalność leczniczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej. Stawka podatku od nieruchomości określona w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit d ustawy o podatkach i opłatach lokalnych powinna, bowiem znaleźć zastosowanie do wszystkich budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej zajętych przez wszystkie kategorie podmiotów uprawnionych do wykonywania takich świadczeń nie zaś tylko przez przedsiębiorców.
Źródło: Uchwała RIO w Zielonej Górze z dnia 21 listopada 2012 r., 500/12
