Mimo, że w Polsce nie odnotowano dotychczas żadnego przypadku zakażenia wirusem Ebola i obecnie ryzyko zawleczenia wirusa do naszego kraju jest niezwykle niskie, to nie oznacza jednak, że możemy pozostać bierni wobec naszej wiedzy na ten temat.

Gorączka krwotoczna Ebola jest powodowana przez kilka podtypów wirusów z rodziny Filoviridae (filowirusy charakteryzujące się dosyć specyficznym cechą - powiększone kilkanaście tysięcy razy ujawniają się w postaci długich, cienkich nitek).

Pierwsze przypadki zanotowano w dorzeczu rzeki Ebola (stąd nazwa choroby). Do pierwotnych zakażeń wirusem Ebola (Ebola virus – EV) dochodzi przez kontakt z zakażonymi nietoperzami, a także z innymi zakażonymi zwierzętami zamieszkującymi tropikalne lasy deszczowe Afryki (w tym małpami, antylopami leśnymi, gryzoniami).

Kto może obawiać się zarażenia?

Przeniesienie wirusa Ebola następuje przez bezpośredni kontakt z krwią i innymi płynami (mocz, ślina wymiociny) osoby zakażonej. Chory staje się zakaźny dopiero po wystąpieniu objawów. Możliwe jest również zakażenie poprzez bliski kontakt z przedmiotami zanieczyszczonymi materiałem zakaźnym osoby chorej oraz poprzez kontakt seksualny z pacjentami do 7 tygodni po ich wyleczeniu.

Po dostaniu wirusa do organizmu…

Wirus namnaża się, a glikoproteiny powierzchniowe jego cząsteczki łączą się w kompleksy i przyłączają się do wewnętrznej błony naczyń krwionośnych. Wirus Ebola niszczy także płytki krwi, komórki narządów wewnętrznych (wątroba, śledziona, nerki) oraz oddziałuje na nasz układ odpornościowy. Skutkiem tych wszystkich, złożonych mechanizmów jest wynaczynienie krwi z utratą białka do przestrzeni międzykomórkowej, złamanie naszego układu immunologicznego, niewydolność wielonarządowa i wstrząs.

Jakie są objawy?

Choroba rozpoczyna się bardzo niecharakterystycznymi objawami rzekomogrypowymi (gorączka z dreszczami, bóle mięśniowo-stawowe). Skutkiem upośledzenia przez wirusa ściany naczyń krwionośnych są krwawienia z nosa, dziąseł, krwiste wymioty, smoliste stolce oraz krwioplucie. Do objawów skórnych zakażenia zalicza się wysypkę plamisto-grudkową, wybroczyny oraz krwiaki. W końcowym stadium choroby zakażony jest bardzo osłabiony, odwodniony i często zapada w śpiączkę. Jedynie w nielicznych przypadkach udaje się opanować objawy choroby.

Leczenie

Na chwilę obecną nie ma specyficznego, skutecznego leczenia. Stosuje się jedynie postępowanie objawowe polegające na wyrównywaniu zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej i białkowej, walce ze wstrząsem czy wspomaganiu czynności układu krążenia i oddechowego. Podczas trwającej epidemii wykorzystano eksperymentalnie lek o charakterze przeciwciał monoklonalnych skierowanych przeciwko glikoproteinom powierzchniowym wirusa.

Postępowanie w przypadku pobytu na obszarach występowania Eboli

Zdecydowanie odradza się obecnie podróż do krajów objętych występowaniem zachorowań na Ebolę w rozmiarach epidemicznych. W przypadku, gdy przełożenie podróży nie jest możliwe, w celu uzyskania profesjonalnej porady lekarskiej w zakresie zagrożeń w tych krajach należy przed wyjazdem skontaktować się z lekarzem medycyny podróży lub lekarzem medycyny tropikalnej.

Zgodnie z zaleceniami, podróżujący powinni w najwyższym stopniu zachować następujące środki ostrożności:

• rygorystycznie przestrzegać zasad higieny,
• unikać wszelkich kontaktów z osobami chorymi lub ciałami osób zmarłych,
• unikać wszelkich kontaktów z dzikimi zwierzętami, również z ciałami padłych zwierząt,
• nie spożywać mięsa dzikich zwierząt,
• unikać przygodnych kontaktów płciowych,
• zrezygnować z odwiedzania miejsc bytowania nietoperzy (np. jaskiń, kopalni).

Źródło: forumzdrowia.pl oraz doz.pl