Osoba bezrobotna to osoba niezatrudniona i niewykonująca żadnej pracy zarobkowej. Przy tym dla uzyskania (i kontynuowania) statusu osoby bezrobotnej konieczne jest, aby te okoliczności istniały w dacie rejestracji i trwały przez dalszy okres.
Niepodobna bowiem zaakceptować sytuacji, w której status ten ma osoba pracująca czy uzyskująca dochody z innych źródeł. Mijałoby się to z celami i założeniami polityki społecznej w tej materii, której głównymi zadaniami są: promocja zatrudnienia, łagodzenie skutków bezrobocia oraz pomoc w aktywizacji zawodowej.
Trzeba w tym miejscu podkreślić, że nakazując osobom bezrobotnym zawiadamianie o podjętym zatrudnieniu, ustawodawca nie uczynił tego tyko dla nałożenia dodatkowych obowiązków na osoby bezrobotne, ale miał na myśli urealnienie wykazania spełnienia przesłanek dla trwania statusu. Przy czym nie chodzi jedynie o rzeczywiste wykonywanie pracy, ale o pozostawanie w stosunku prawnym, z którego wynika osiąganie dochodów, niezależnie czy rzeczywiście one były uzyskiwane w danym okresie, choćby z powodu siły wyższej.
Decydujące bowiem jest to, aby osoba bezrobotna była gotowa do podjęcia zatrudnienia. Gotowość ta jest wykluczona wówczas, gdy pozostaje ona w stosunku pracy (albo innym równorzędnym), jak też gdy z powodu innego nie może wykonywać pracy. Toteż choroba skarżącej nie mogła wpłynąć na ocenę ustalonego w sprawie stanu faktycznego. Nie zmieniają jej też dalsze kwestie podniesione przez skarżącą, a to stan zdrowia, stan materialny i rodzinny skarżącej, gdyż te okoliczności nie należą do istotnych prawnie przesłanek usprawiedliwiających niepowiadomienie organu zatrudnienia o zawartej umowie zlecenia.Dotyczy to również ewentualnego zaniedbania przez pracodawcę swych obowiązków w zakresie zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego, jak też nieuzyskania świadczeń zdrowotnych.Te kwestie nie są przedmiotem niniejszej sprawy.
Podobnie bez znaczenia dla sprawy jest czas zawiadomienia PUP przez ZUS o tym fakcie. Poza sporem jest wszak, że skarżąca nie dopełniła obowiązku powiadomienia organu o podjęciu pracy zarobkowej. Nie uczyniła tego, mimo że z akt wynika fakt zapoznania jej z treścią obowiązujących przepisów. Skarżąca była zatem świadoma obowiązku, któremu uchybiła. Co więcej, bez względu na przytoczone okoliczności nie mogłaby jednocześnie pracować i być bezrobotną, nawet gdyby zawiadomiła organ o podjęciu zatrudnienia.
Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 lutego 2012 r. sygn. IV SA/Gl 580/11
Źródło: Orzecznictwo NSA
