NSA: Brak możliwości powrotu do własnego mieszkania z przyczyn zdrowotnych uzasadnia ustalenie właściwego miejscowo organu pomocy społecznej w oparciu o kryteria inne niż miejsce, w którym zainteresowany posiada własne mieszkanie.

Naczelny Sąd Administracyjny w kolejnej już sprawie dotyczącej sporu o właściwość w sprawie z obszaru pomocy społecznej, rozstrzygnął problem prawny wynikający z trudności w ustaleniu miejsca pobytu zainteresowanego. Jak wynikało z akt sprawy, osoba ubiegająca się o dofinansowanie pobytu w domu dla osób starszych, przez lata zamieszkiwała we własnym mieszkaniu w jednym ze spierających się o właściwość miast. Po koniecznej hospitalizacji, zainteresowany nie mógł tam jednak wrócić. Przeszkodę stanowiło usytuowanie mieszkania na trzecim piętrze oraz pogorszony stan zdrowia, w następstwie czego wnioskodawca zamieszkał u swojej córki w innym mieście, gdzie został zgłoszony jako mieszkaniec.

W takiej sytuacji o miejscu zamieszkania przesądza to, co w ślad za regulacją kodeksu cywilnego określa się mianem miejscowości, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu (definiuje to art. 25 k.c.). W opisywanej sprawie takie miejsce stanowiła ta miejscowość, w której zainteresowany zamieszkiwał wraz ze swoją córką. Wobec braku fizycznej możliwości powrotu i ponownego mieszkania we własnym lokalu, przesłanka zamiaru stałego pobytu tam odpada. W związku z tym, ustalenie właściwego organu do rozpoznania wniosku, nie może nastąpić w oparciu o takie miejsce.

Orzeczenie może stanowić cenne źródło wiedzy w sytuacjach, gdy występuje rozbieżność pomiędzy miejscem, które z pozoru ma służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych danej osoby, a jej fizycznymi możliwościami. Jest to sytuacja szczególnie częsta w przypadku osób starszych i niesamodzielnych.

Postanowienie NSA z dnia 11 września 2024 r. (sygn. I OW 10/24)

Źródło: CBOSA