Obywatele ze szczególnymi potrzebami potrzebują dostępnej architektonicznie, informacyjno-komunikacyjnie oraz cyfrowo przestrzeni biur poselskich i senatorskich, gdzie mogą spotykać się ze swoimi reprezentantami.
Do biur senatorskich przesłano ankietę, której celem jest zbadanie aktualnego stanu dostępności biur dla osób ze szczególnymi potrzebami. Odpowiedzi pozwolą m.in. ustalić, które oczekiwania można zrealizować w ramach ustalonego na ten rok budżetu, a które wymagają dłuższej perspektywy czasowej.
Realizacja konstytucyjnego prawa do wyboru przedstawicieli do Sejmu i Senatu nie kończy się z chwilą oddania głosu na karcie do głosowania. Kolejnym krokiem jest umożliwienie obywatelom, w tym osobom ze szczególnymi potrzebami, realnego dostępu do parlamentarzystów. Niezbędne wydaje się zatem zapewnienie dostępnej architektonicznie, informacyjno-komunikacyjnie oraz cyfrowo przestrzeni biur poselskich i senatorskich.
Jak wynika z informacji przekazywanych RPO, dostosowanie wielu budynków, gdzie siedziby mają biura poselskie i senatorskie, wymagałoby przeprowadzenia kosztownych inwestycji, wymagających niekiedy gruntownej przebudowy. Konieczne jest zatem zwrócenie uwagi na kwestie dostępności już na etapie poszukiwania odpowiedniego miejsca na biura.
Barierami, na jakie natrafiają osoby ze szczególnymi potrzebami, są m.in.: brak wind lub schody prowadzące na tzw. „wysoki parter", gdzie windy się znajdują; zbyt strome podjazdy dla wózków; brak dostępu do usług tłumacza Polskiego Języka Migowego; publikowanie na stronach internetowych niedostępnych plików w formacie pdf; toalety dla osób z niepełnosprawnościami zamknięte na klucz.
Obowiązek wyrównywania szans osób z niepełnosprawnościami oraz umożliwienia im pełnego uczestnictwa we wszystkich sferach życia potwierdza ratyfikowana przez Polskę Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych.
Art. 6 ustawy o dostępności wskazuje zakres minimalnych wymagań służących zapewnieniu dostępności osobom ze szczególnymi potrzebami. W zakresie dostępności architektonicznej ustawa wymienia m.in. zapewnienie wolnych od barier poziomych i pionowych przestrzeni komunikacyjnych budynków, instalację urządzeń lub zastosowanie środków technicznych i rozwiązań architektonicznych w budynku, które umożliwiają dostęp do wszystkich pomieszczeń, z wyłączeniem pomieszczeń technicznych, czy też zapewnienie informacji na temat rozkładu pomieszczeń w budynku, co najmniej w sposób wizualny i dotykowy lub głosowy.
Co do dostępności informacyjno-komunikacyjnej ustawa wskazuje konieczność m.in. wprowadzenia obsługi z wykorzystaniem środków wspierających komunikowanie się lub przez wykorzystanie zdalnego dostępu on-line do usługi tłumacza przez strony internetowe i aplikacje, instalację urządzeń lub innych środków technicznych do obsługi osób słabosłyszących, zwłaszcza pętli indukcyjnych, systemów FM lub innych urządzeń, których celem jest wspomaganie słyszenia czy zapewnienie na stronie internetowej informacji o zakresie działalności - w postaci elektronicznego pliku zawierającego tekst odczytywalny maszynowo, nagrania treści w polskim języku migowym oraz informacji w tekście łatwym do czytania.
Źródło: RPO
