OECD przeprowadziło piątą edycję Wskaźnika Instytucji Społecznych i Płci (The Social Institutions and Gender Index, SIGI). Indeks ten funkcjonuje od 2009 r. i mierzy instytucjonalne czynniki, które mają dyskryminujący wpływ na życie kobiet oraz dziewcząt. Zadaniem wskaźnika jest mierzenie dyskryminacji wśród państw na różnym etapie rozwoju. Jego celem jest wspieranie kształtowania polityk publicznych przez dostarczanie danych decydentom, ekspertom, naukowcom oraz ogółowi społeczeństwa. Poniżej opisujemy wyniki i zasady działania tego narzędzia.
Jak czytamy w raporcie Polskiego Instytutu Ekonomicznego - indeks składa się z czterech wymiarów obejmujących różne elementy społeczno-ekonomiczne. Są to: (1) „dyskryminacja w rodzinie” – obejmuje czynniki, które ograniczają władzę decyzyjną kobiet i nie doceniają ich statusu w gospodarstwie domowym oraz życiu rodzinnym; (2) „ograniczenia integralności cielesnej” – obejmuje czynniki, które zwiększają podatność kobiet i dziewcząt na różne formy przemocy oraz ograniczają ich kontrolę nad własnym ciałem i autonomią reprodukcyjną; (3) „ograniczenia dostępu do zasobów produkcyjnych i finansowych” – ograniczenia w dostępie i kontroli nad kluczowymi zasobami oraz aktywami; (4) „ograniczenia wolności obywatelskich” – które opisują ograniczenia kobiet w sferze publicznej oraz społecznej.
W tegorocznej edycji łącznie przypadło 25 zmiennych z obszarów: prawo, postawy, panujące praktyki, a na każdy z wymiarów indeksu składają się po 4 wskaźniki. Indeks SIGI klasyfikuje państwa według 5 kategorii, które określają stopień dyskryminacji. Skala indeksu wynosi od 0 do 100 pkt. i im niższy wynik osiąga państwo tym mniejsza skala dyskryminacji w nim panuje.
Eksperci zwracają uwagę, że Polska uzyskała 18 pkt., co w skali świata plasuje ją w grupie krajów o najniższym stopniu dyskryminacji. Odnosząc ten wynik do obszaru Europy, Polska znajduje się dopiero na 30. miejscu. Rozpatrując wyniki dla poszczególnych wymiarów wskaźnika Polska otrzymała najlepsze wyniki w kategorii dyskryminacji w rodzinie oraz ograniczeń swobód obywatelskich. Są to odpowiednio 8 i 11 pkt. Znacznie gorsze wyniki Polska otrzymała w kategorii ograniczeń integralności cielesnej – 32 pkt. i ograniczeń w dostępie do zasobów produkcyjnych oraz finansowych – 21 pkt.
Analizując dane opublikowane przez OECD można zauważyć, że występują znaczne regionalne różnice w wynikach indeksu. W Europie większość Państw otrzymuje najlepszą, tak zwaną „bardzo niską” kategorię dyskryminacji. Pojedyncze państwa otrzymały kategorię „niską”. Średni wynik dla Europy wyniósł 14 pkt., czyniąc ją regionem o najniższym stopniu dyskryminacji. Pozytywne wyniki indeksu otrzymały również państwa z obu Ameryk. Średni wynik dla Ameryki Północnej oraz Południowej wyniósł 21 pkt. i zakwalifikował je do kategorii „niski”. Państwa Afryki oraz Azji znacznie częściej otrzymują bardziej negatywne kategorie, czyli „średni”, „wysoki” oraz „bardzo wysoki”. Afryka i Azja otrzymały przeciętnie 40 oraz 37 pkt., co oznacza „wysoki” oraz „średni” poziom dyskryminacji dla tych kontynentów.
Źródło: PIE
