WSA przyjął stanowisko skarżącej, która wniosła o stwierdzenie bezskuteczności odmowy Burmistrza o zapewnienie transportu niepełnosprawnym dzieciom do placówki oświatowej. Wskazano, że to do rodzica należy wybór między zorganizowanym przez gminę transportem lub do samodzielnego dowożenia wraz ze zwrotem kosztów.

Skarżąca zwróciła się z wnioskiem do Burmistrza o zapewnienie transportu jej podopiecznym, gdyż dowozy prowadzone dotychczas gminnym busem nie były wystarczające dla wszystkich zainteresowanych mieszkańców. Zaproponowała zwiększenie ilości kursów lub zakup nowego pojazdu z większą ilością miejsc. Burmistrz w odpowiedzi odmownej zaproponował wyłącznie zwrot kosztów za samodzielne dowozy. Skarżąca odnosząc się do tego wskazała, że zaoferowany zwrot kosztów nie jest dla niej korzystnym rozwiązaniem, samodzielne dowozy i odbiór dzieci wiąże się z brakiem czasu na realizację pozostałych codziennych obowiązków.

Sąd uznał skargę za zasadną, gdyż zobowiązanie w postaci zapewnienia transportu lub zwrotu kosztów dojazdu wg. Ustawy o prawie oświatowym ma charakter zobowiązania naprzemiennego. Sformułowanie „jeżeli dowożenie zapewniają rodzice” oznacza, że to wyłącznie rodzicom przysługuje prawo wyboru, natomiast dla gminy pozostają określone obowiązki. Obowiązek zapewnienia przez gminę przewozu niepełnosprawnego dziecka do szkoły jest realizacją konstytucyjnego prawa do nauki. Tylko podpisanie umowy o zwrot kosztów (z inicjatywy rodziców) zwalnia gminę z zapewnienie dojazdu dziecka niepełnosprawnego do konkretnego ośrodka.

W sprawie nie ulegało wątpliwości, że skarżąca nie była zainteresowana samodzielnym dowożeniem podopiecznych do szkoły. Burmistrz, jako organ gminny błędnie wyłożył przepisy, co dało podstawę do uchylenia jego decyzji.

Wyrok WSA w Poznaniu z 27 stycznia 2022 r. sygn. II SA/Po 771/21