Organ pomocy społecznej ustalając czy wnioskodawca występujący o wsparcie zasługuje na przyznanie mu pomocy społecznej wskazanej we wniosku powinien ustalić nie tylko czy spełnia on przesłanki przyznania pomocy społecznej, ale także ocenić czy mógł on zapobiec trudnej sytuacji życiowej i zbadać stopień współpracy wnioskodawcy przy usuwaniu skutków takiej sytuacji. Wyrok NSA z 22 lutego 2021 r. sygn. I OSK 2517/20.

W sprawie strona żądała przyznana jej zasiłku celowego na pokrycie zaległości czynszowych. Sąd wskazał, że skarżący w szerokim zakresie korzysta ze świadczeń pomocy społecznej - pobiera zasiłek stały, zasiłki celowe na zakup leków, środków czystości, odzieży i obuwia, energię elektryczną, czynsz i gaz, a także korzysta z jednego nieodpłatnego gorącego posiłku dziennie. Jednocześnie skarżący zajmuje dwupokojowy lokal socjalny, z którego najmem wiążą się zaległości czynszowe. Okoliczności te wskazują, że świadczenia pomocy społecznej zaspokajają jego potrzeby nieomal całkowicie, a przynajmniej w znacznej części. Jednocześnie skarżący nie podejmuje działań, które mogłyby poprawić jego sytuację życiową jak chociażby starania o zamianę zajmowanego lokalu na mniejszy, a zatem obciążony mniejszymi opłatami czynszowymi. Sąd stwierdził, że w przypadku przyznania skarżącemu wnioskowanego świadczenia nie zostałyby osiągnięte cele pomocy społecznej. Pomoc ta ma bowiem nie tylko dostarczyć środków bieżącego utrzymania osobom, które nie są w stanie zapewnić ich sobie same, ale także doprowadzić do usamodzielnienia się osób korzystających ze świadczeń pomocy społecznej.

Źródło: CBOSA