Zgodnie z art. 122 ustawy o pomocy społecznej osoby kierujące jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej są obowiązane posiadać co najmniej 3-letni staż pracy w pomocy społecznej oraz specjalizację z zakresu organizacji pomocy społecznej. Ustawa nie określa co należy rozumieć pod pojęciem stażu pracy. W orzecznictwie przyjmuje się, że praca w ramach wolontariatu również może być zaliczona na poczet wymaganego stażu. Tak wynika z wyroku WSA w Łodzi z 5 czerwca 2018 r. sygn. III SA/Łd 214/18.

Sąd wskazał, że wykładnia art. 122 ust. ustawy o pomocy społecznej w zakresie przesłanki "stażu pracy" prowadzi do wniosku, że jest ona spełniona, jeżeli istotą czynności wykonywanych w określonym przepisie minimalnym (albo dłuższym) była rzeczywista realizacja czynności stanowiących sedno działania którejkolwiek z form organizacyjnych pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej, albo też innych podmiotach świadczących albo organizujących świadczenia pomocy społecznej. Nie ma przy tym znaczenia forma zatrudnienia albo wykonywania działalności gospodarczej lub zawodowej albo innego stosunku, na podstawie którego czynności te są wykonywane. Nie ma także znaczenia forma organizacyjna samego podmiotu, w ramach którego wykonuje się te czynności. Istotne znaczenie ma natomiast sam charakter wykonywanych czynności, a więc to, czy stanowiły one istotę wykonywania danej formy pomocy społecznej.

Wyrok jest prawomocny. Wyrokiem z 21 lutego 2019 r. NSA oddalił skargę kasacyjną wojewody od wyroku sądu I instancji.

Źródło: CBOSA