Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 20 stycznia 2017 roku (sygn. akt: III SA/Kr 1176/16) wypowiedział się w sprawie wydawania opinii o potrzebie kształcenia specjalnego.

Sąd wskazał, że zespoły orzekające w sprawach kształcenia specjalnego muszą stosować obowiązujące przepisy prawa. Jak wynika z § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, zespoły te w orzeczeniach zamieszczają zalecenia określające warunki realizacji potrzeb edukacyjnych, formy stymulacji, rewalidacji, terapii, usprawniania, rozwijania potencjalnych możliwości i mocnych stron dziecka oraz inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej orz najkorzystniejsze dla dziecka formy kształcenia specjalnego. Zalecenia te mogą przybrać także formę precyzyjnych wskazówek, ale o tym jak precyzyjne mają być te zalecenia nie rozstrzyga w sposób dowolny zespół orzekający. Nieprzypadkowo w rozporządzeniu wyraźnie wskazano, że do wniosku o wydanie orzeczenia w przedmiocie kształcenia specjalnego obligatoryjnie dołącza wnioskodawca (rodzic, opiekun prawny) dokumentację uzasadniającą wniosek, w szczególności wydane przez specjalistów opinie, zaświadczenia, wyniki obserwacji i badań psychologicznych, pedagogicznych, lekarskich, zaświadczenia lekarskie o stanie zdrowia dziecka. Te dokumenty mają istotne znaczenie w procesie określania zaleceń. To właśnie przede wszystkim na ich podstawie zespół orzekający określa zalecenia o którym mowa w § 8 ust. 2 rozporządzenia. Także skład zespołu orzekającego pozwala na właściwe odczytanie i "przełożenie" wskazań lekarskich na zalecenia związane z wychowywaniem, leczeniem i kształceniem danego dziecka.