Przyznane świadczenie z pomocy społecznej zawiesza się po bezspornym ustaleniu prawomocności postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, a art. 13 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej stanowi samodzielną podstawę do zawieszenia prawa do świadczeń z pomocy społecznej.

Decyzja o zawieszeniu zasiłku okresowego podjęta w trybie art. 13 ust. 2 nie wymaga jednoczesnej zmiany decyzji przyznającej to świadczenie, chyba, że zachodzi któraś z przesłanek wymienionych w art. 106 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej. Kategoryczne brzmienie art. 13 ust. 2 ustawy nie wyłącza obowiązku zawieszenia prawa do świadczeń od dnia tymczasowego aresztowania nawet w sytuacji upływu okresu zasiłkowego przed datą wydania decyzji.

Wyrok WSA w Opolu z 9 września 2009 r. sygn. II SA/Op 223/09.

Źródło: CBOSA