Bangladesz należy do tej grupy państw, w których Europejczycy mogą mieć problem z odczytaniem jakiejkolwiek części numeru rejestracyjnego. Są w nim bowiem stosowane nie tylko litery bengalskiego alfabetu sylabicznego, lecz i cyfry są zapisywanie co do zasady nie w znanej nam formie arabskiej, lecz znakami bengalskimi. Co więcej – jakość tablic jest bardzo różna, gdyż nie są one dostarczane przez państwo, lecz wykonywane przez właścicieli pojazdów.

W efekcie tablice są zazwyczaj ręcznie malowane, niejednokrotnie bezpośrednio na karoserii pojazdu. Nad numerem rejestracyjnym wypisywane jest miejsce rejestracji – oczywiście również pismem bengalskim. Znaki są białe na czarnym tle.

Numer rejestracyjny składa się z litery oznaczającej typ pojazdu i sześciu cyfr w dwóch grupach (dwu- i czterocyfrowej) o charakterze porządkowym, przy czym w niektórych przypadkach określone serie numerów są przypisywane pojazdom określonego typu, np. numery zaczynające się bengalską literą oznaczającą sylabę CAA oznaczają albo publiczne mikrobusy (jeśli pierwsza grupa cyfr mieści się w zakresie od 11 do 70), albo pojazdy służb medycznych (grupa cyfr od 71 do 99). Odnotować w tym miejscu należy wyróżnienie bardzo dużej liczby typów pojazdów – przeszło 40 – według kryteriów tak przedmiotowych (charakteru pojazdu), jak i podmiotowych (własności pojazdu).

Z jednym wyjątkiem niestandardowe typy tablic mają identyczne zestawienie kolorystyczne jak standardowe (białe na czarnym tle) i sposób wykonania. Nie jest ich zresztą zbyt dużo:

·         tablice tymczasowe mają numer rejestracyjny złożony z trzech cyfr, znaku łamania i pojedynczej litery;

·         tablice wojskowe mają z kolei numer złożony ze strzałki i sześciu cyfr.

Jedynym wspomnianym wyjątkiem są tablice dyplomatyczne. Mają one czarne znaki na żółtym tle. Numer rejestracyjny składa się z literowego oznaczenia statusu pojazdu, dwucyfrowego kodu państwa lub organizacji i cyfrowego kodu o charakterze porządkowym.