Serwis Samorządowy Polskiej Agencji Prasowej omawia sprawozdanie Komisji Europejskiej, dotyczące dostępu do edukacji dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych i niepełnosprawnych dorosłych. Ze sprawozdania KE wynika, że te grupy wciąż nie mają odpowiedniego dostępu do edukacji.

W raporcie wezwano państwa członkowskie do zwiększenia starań mających na celu rozwój systemów edukacji integracyjnej oraz do usunięcia barier, które napotykają grupy znajdujące się w trudnej sytuacji, jeżeli chodzi o udział oraz wyniki w kształceniu, szkoleniu zawodowym i na rynku pracy.

- Nadszedł czas, aby wywiązać się z podjętych zobowiązań. Edukacja integracyjna nie jest dodatkiem dla chętnych, ale koniecznością - uważa Androulla Vassiliou, europejska komisarz ds. edukacji, kultury, wielojęzyczności i młodzieży.

Około 45 milionów obywateli UE w wieku produkcyjnym to osoby niepełnosprawne, a 15 mln dzieci ma specjalne potrzeby edukacyjne. Ze sprawozdania wynika, że w niektórych przypadkach osoby takie są w ogóle pozbawione możliwości kształcenia i zatrudnienia.

Dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych często opuszczają szkołę z niewielkimi kwalifikacjami lub bez żadnych kwalifikacji, a następnie przechodzą specjalne szkolenia, które niejednokrotnie zmniejszają ich perspektywy zatrudnienia zamiast je zwiększać.

W sprawozdaniu podkreślono również duże zróżnicowanie między państwami członkowskimi co do sposobu identyfikowania dzieci o specjalnych potrzebach, a także umieszczania ich w zwykłych szkołach lub szkołach specjalnych. Na przykład we Flandrii (Belgia) 5,2 proc. uczniów o specjalnych potrzebach uczy się w szkołach specjalnych, podczas gdy we Włoszech odsetek ten wynosi jedynie 0,01 proc. Ze sprawozdania wynika, że należy zrobić więcej w celu zharmonizowania definicji i poprawy gromadzenia danych, aby państwa mogły bardziej skutecznie porównywać swoje podejścia i uczyć się ze swoich doświadczeń.

Komentarz DWW: Myślę, że stosunek do osób niepełnosprawnych jest jednym z najważniejszych elementów wrażliwości społecznej. Jest zatem obowiązkiem nas wszystkich, którzy mają jakikolwiek wpływ na tworzenie warunków życia, pamiętanie o potrzebach niepełnosprawnych. Trzeba im stwarzać jak najlepsze warunki, aby mimo swoich niesprawności mogli w jak największej liczbie realizować swoje potrzeby, podnosić kwalifikacje i czuć się potrzebni – najpierw w szkole, a potem w codziennym życiu.
Chcę też zauważyć, że niepełnosprawni to wielka szansa dla nas wszystkich. Myślę bowiem, że im bardziej zauważamy potrzeby niepełnosprawnych i próbujemy pomóc im w ich realizacji, tym więcej jest w nas człowieczeństwa.