Wojewoda Podlaski wydał rozstrzygnięcie nadzorcze, w którym odniósł się do kwestii dowożenia do szkół dzieci niepełnosprawnych przez ich rodziców przy wykorzystaniu środków transportu nienależących do pracodawcy. Za nieważną została uznana uchwała rady gminy, w której możliwości uzyskania zwrotu kosztów ograniczono do przemieszczania się samochodami osobowymi.

Podstawą prawną uchwały dotyczącej tej kwestii jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy. Rozporządzenie zostało wydane na podstawie Prawa oświatowego i w sposób ścisły wiąże organy wydające wszelkie akty prawne na jego podstawie. Na podstawie art. 34a ust. 2 tej ustawy ustalono maksymalne koszty używania pojazdów niebędących własnością pracodawcy, stanowiące opłatę za każdy przejechany kilometr. Rozporządzenie określa stawki w odniesieniu do samochodów osobowych (przy czym opłata różni się w zależności od pojemności silnika), motocykli i motorowerów.

Uchwała rady gminy w tym przedmiocie nie może opierać się zatem tylko na praktyce, zakładając że co do zasady dzieci niepełnosprawne są dowożone samochodami. Choć transport przy wykorzystaniu motocykli czy motorowerów może wydawać się mało powszechny, a także niepraktyczny, organ gminy nie jest uprawniony do pomijania takiej metody "na logikę". Każdorazowym obowiązkiem organu wydającego akt prawa miejscowego jest bowiem całkowite wypełnienie upoważnienia ustawowego. Zawężenie delegacji ustawowej uniemożliwiające uzyskanie zwrotu kosztów rodzicom posługującym się jednośladami, stanowi działanie niedozwolone. W związku z tym organ nadzoru stwierdza nieważność takiej uchwały.