Na kanwie sprawy dotyczącej odwołania wicedyrektora szkoły, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odniósł się do interpretacji pojęcia "przypadków szczególnie uzasadnionych".
W rozpatrywanej przez WSA sprawie organ, zdaniem sądu, nie wykazał (ani w swym zarządzeniu ani w odpowiedzi na skargę), aby faktycznie zachodziła konieczność odwołania wicedyrektora szkoły bez wypowiedzenia w związku z zagrożeniem interesu publicznego, jakim jest realizacja funkcji szkoły. Takiej przyczyny z pewnością nie stanowi w ocenie WSA niewłaściwie układająca się współpraca z dyrektorem szkoły oraz niewątpliwy konflikt jaki istnieje między dyrektorem szkoły i jednym z wicedyrektorów oraz pozostałym gronem nauczycielskim.
Sąd doszedł do przekonania, że wyartykułowane pod adresem skarżącej zarzuty organu, opisane powyżej, nie mieszczą się w zakresie pojęcia przypadków szczególnie uzasadnionych. Jak wynika z uzasadnienia wyroku organ nie wykazał bowiem, aby w wyniku działań podejmowanych przez skarżącą - jako wicedyrektora szkoły - zostały w sprawie spełnione przesłanki uzasadniające odwołanie jej z zajmowanej funkcji w trybie natychmiastowym, bez wypowiedzenia. W ocenie Sądu, nie wykazano w rozpoznawanej sprawie takiego rodzaju uchybień wykonywania zadań, które wymagałyby natychmiastowego przerwania wykonywania funkcji wicedyrektora.
WSA podkreślił także, że wbrew interpretacji organu, o szczególnie uzasadnionych przypadkach nie może też stanowić negatywna ocena pracy i wykonywanych przez, pełniącego kierownicze nauczyciela zadań, gdyż te okoliczności zostały unormowane w art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. b Prawa oświatowego.
Spajając powyższe rozważania sąd stwierdził, że stanowiący podstawę zakwestionowanego zarządzenia przepis w art. 66 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego znajduje zastosowanie w sytuacjach zupełnie wyjątkowych, nadzwyczajnych, kiedy organ odwołujący uzna, że dalsze kierowanie szkołą stanowi istotne zagrożenie dla osiągnięcia jej celów lub z innych, obiektywnie ważnych względów jest nie do przyjęcia. Chodzi tu o działanie lub zaniechanie nauczyciela, które powoduje destabilizację w realizacji funkcji dydaktycznej, wychowawczej i oświatowej szkoły, a dalsze zajmowanie stanowiska godzi w interes szkoły. Celem odwołania jest położenie kresu sytuacji drastycznie szkodzącej dobru kierowanej jednostki i jej uczniów. Przy tym musi być pewność, że osoba sprawująca funkcję kierownicza utraciła zdolność wykonywania powierzonej jej funkcji z przyczyn etycznych lub rażącej niekompetencji w realizacji spoczywających na niej obowiązków.
Jak skonstatował WSA z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w badanej sprawie. Wskazane przez organ w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia okoliczności uzasadniające odwołanie ze stanowiska na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 2 Prawa oświatowego nie świadczą - zdaniem Sądu - o tym, że zaistniały obiektywne przyczyny całkowitego braku możliwości dalszego sprawowania przez skarżącą funkcji kierowniczej. Okoliczności na które się powołano nie nosiły cech rażącego naruszenia prawa przez wicedyrektora szkoły, nie prowadziły do destabilizacji pracy placówki, nie zagrażały interesowi publicznemu, nie były nagłe i nie wymagały natychmiastowego przerwania funkcji wicedyrektora.
Orzeczenie nieprawomocne.
Źródło: CBOSA
