Podanie jedynie przedziałów kwotowych stawek dodatku funkcyjnego różnicujących wysokość stawki tego dodatku dla poszczególnych stanowisk, przy uwzględnieniu istoty pełnionej funkcji i nakładu pracy związanego z jej wykonywaniem, nie może zostać uznane za określające prawidłowo wysokości stawek omawianego dodatku (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 lipca 2016 r. II SA/Ol 799/16).
Interpretując przepis art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela należy dojść do wniosku, że z regulaminu określającego wysokość oraz szczegółowe warunki przyznawania nauczycielom dodatków do wynagrodzenia zasadniczego musi wynikać wyraźnie wysokość tych dodatków, tak aby zarówno nauczyciel, jak i organ przyznający ten dodatek wiedzieli, jaka jest jego wysokość. Dodatek funkcyjny stanowi bowiem stały składnik wynagrodzenia nauczyciela, któremu powierzono stanowisko lub funkcje określone w § 5 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 stycznia 2005 r. w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli, ogólnych warunków przyznawania dodatków do wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia za pracę w dniu wolnym od pracy, w konkretnej dającej się wyliczyć postaci. W orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że forma określenia wysokości stawki dodatku zależy od organu uchwałodawczego i może to być wysokość kwotowa, procent od wynagrodzenia zasadniczego, przedział określający dodatek w wysokości od - do, czy też uzależnienie przyznania dodatku od konkretnych okoliczności związanych z uzyskaniem tego prawa. Uchwałodawca musi jednak określić kryteria przyznawania dodatku na tyle precyzyjnie, by stawka dodatku dla poszczególnych stanowisk była możliwa do ustalenia zgodnie z jego wolą i czytelna dla uprawnionego do dodatku. Dodatek funkcyjny stanowi ekwiwalent za zwiększony nakład pracy, stopień utrudnienia pracy i zwiększony zakres odpowiedzialności, a zatem osoba uprawniona do jego otrzymywania winna znać kryteria różnicowania stawki jego wysokości (por. wyrok NSA z 5 marca 2014 r., I OSK 2908/13, CBOSA).
Wprawdzie rada gminy może określić wysokość stawek dodatków, o których mowa powyżej, posługując się przedziałem kwotowym (jak w przypadku dodatku funkcyjnego), względnie procentowym (jak w sytuacji dodatku za warunki pracy), lecz brak jednoczesnego określenia szczegółowych warunków ich przyznawania ceduje na organ przyznający rzeczone dodatki w zasadzie nieograniczoną (w zakresie wyznaczonym skrajnymi przedziałami) kompetencję do ich przyznawania w indywidualnej sprawie dla beneficjentów tychże dodatków, a właśnie takowej sytuacji, tj. wyeliminowania (optymalnie), względnie maksymalnego ograniczenia luzu decyzyjnego w powyższym zakresie ma przeciwdziałać ustawowy wymóg określania przez organ uchwałodawczy gminy szczegółowych warunków przyznawania dodatków, o których mowa w art. 30 ust. 6 pkt 1 Karty Nauczyciela. Pominięcie szczegółowych zasad przyznawania przedmiotowych dodatków nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji określenia skrajnych przedziałów wysokości stawek dodatków. Reasumując Sąd w składzie orzekającym w pełni podziela stanowisko zasadzające się na słusznym założeniu o konieczności takiego określenia kryteriów przyznawania dodatku funkcyjnego, by stawki tego dodatku można było określić stosownie do intencji organu, jak i by uprawniony do dodatku mógł ją zidentyfikować. Podanie jedynie ich przedziałów kwotowych różnicujących wysokość stawki tego dodatku dla poszczególnych stanowisk, przy uwzględnieniu istoty pełnionej funkcji i nakładu pracy związanego z jej wykonywaniem, nie może zostać uznane za określające prawidłowo wysokości stawek omawianego dodatku. Wysokość dodatku funkcyjnego nie może być uzależniona od arbitralnej i nieuzasadnionej prawnie oceny organu prowadzącego szkołę, a powinna jednoznacznie wynikać z obowiązujących przepisów, w tym także uchwały jednostki samorządu terytorialnego w tym zakresie.
Źródło: CBOSA
