Żaden z przepisów zawartych w art. 40 i 41 ustawy o systemie oświaty nie stanowi wprost o uprawnieniach rady pedagogicznej w zakresie rozpatrywania skarg na nienależyte wykonywanie obowiązków przez jednego z nauczycieli. Wyrok Sądu Najwyższego z 24 czerwca 2015 r. sygn. akt II PK 207/14.

Sprawa dotyczyła ochrony dóbr osobistych nauczyciela. Skargę, która wpłynęła do szkoły, dyrektor szkoły skierował do rady pedagogicznej. W uzasadnieniu sąd wskazał, że biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, katalog uprawnień opiniodawczych rady pedagogicznej nie jest zamknięty, wyjaśnienia wymagało, czy tego rodzaju uprawnienia rady pedagogicznej wpisane są w procedurę rozpatrywania takich skarg w pozwanym gimnazjum. Tryb rozpatrywania skarg na nauczyciela powinien określać statut szkoły. Na obowiązek zamieszczenia w statucie postanowień dotyczących skarg na nauczyciela wskazuje § 18b ust. 1 „Ramowego statutu publicznego gimnazjum” (załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół; Dz.U. z 2001 r. Nr 61, poz. 624 ze zm., wydanego na podstawie art. 60 ust. 2 ustawy o systemie oświaty). Zgodnie z tym przepisem, statut gimnazjum określa bowiem prawa ucznia, z uwzględnieniem w szczególności praw zawartych w Konwencji o prawach dziecka, oraz tryb składania skarg w przypadku naruszenia praw ucznia.

Niewyjaśnienie, czy rada pedagogiczna strony pozwanej ma jakiekolwiek uprawnienia przy rozpatrywaniu skarg odnoszących się do wykonywania obowiązków przez jednego z nauczycieli gimnazjum, uniemożliwia stwierdzenie, czy dyrektor szkoły miał podstawę prawną do przedstawienia na posiedzeniu tej rady takiej skargi, dodatkowo bez uprzedniej weryfikacji zarówno jej autorstwa, jak i prawdziwości zarzutów w niej sformułowanych, co z kolei ma znaczenie przy ocenie bezprawności działania.

Źródło: SN