Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 12 października 2023 r. (IV SA/PO 501/23) uchylił decyzje SKO i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta w sprawie określenia dopuszczalnego poziomu hałasu.
Sąd wskazał na następujące uchybienia, które doprowadziły do uchylenia przedmiotowych decyzji:
- brak pogłębionej analizy stanu faktycznego i wykorzystania terenów dla których wydana została decyzja. Jak wskazał sąd organ powinien zbadać faktyczny sposób użytkowania na przedmiotowym terenie. Organem właściwym do badania zgodności sposobu użytkowania ze stanem faktycznym jest organ nadzoru budowlanego i to do tego organu należało się zwrócić w ocenie WSA w trakcie postępowania. Analiza wydziału urzędu miasta została natomiast oparta jedynie na danych z ewidencji gruntów i budynków i nie uwzględniała faktycznego sposobu użytkowania terenu. Jak wskazał sąd przedstawione przez skarżącą zdjęcia świadczyły natomiast, że na przedmiotowym terenie prowadzone są różne punkty działalności usługowej, co w ocenie Sądu nie może zostać zignorowane. Tym bardziej, że ustalenie faktycznego sposobu użytkowania terenu ma kluczowy wpływ na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy właśnie z uwagi na różne poziomy dopuszczalnego hałasu dla terenów o różnym sposobie użytkowania. Organy powinny więc w decyzji w sposób szczegółowy opisać ile budynków ma charakter mieszkalny, a ile charakter usługowy i dopiero wówczas można będzie bez wątpliwości ustalić jaki charakter ma przedmiotowy teren i jakie dopuszczalne poziomy hałasu obowiązują. Sąd dodał także, że w powyższym kontekście nie ma znaczenia jaka funkcja użytkowania terenu na przedmiotowym obszarze była pierwotna, a jaka wtórna;
- zignorowanie kontr-opinii przedstawionej przez skarżącą. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał jedynie, że: "Prywatne opracowanie wykonane przez odwołującego się ma charakter spekulatywny i opiera się na niewłaściwych narzędziach poznawczych.". W ocenie sądu tak lakoniczne odniesienie się do szczegółowo opracowanej opinii również narusza przepisy postępowania administracyjnego. Sąd wskazał, że mimo iż przedstawiony dokument ma charakter prywatny, to obowiązkiem organu rozpoznającego odwołanie było szczegółowe odniesienie się do każdego elementu tej opinii podważającej prawidłowość wykonanych pomiarów. Organ odwoławczy powinien również przekazać przedmiotową opinię do podmiotu, który wykonał pomiar w celu uzyskania wyjaśnień i odniesienia się do przedstawionych zarzutów dotyczących nieprawidłowości pomiaru;
- sporządzenie pomiaru hałasu przez pracownika Laboratorium, który był jednocześnie pracownikiem urzędu miasta przyjmującym anonimowe zgłoszenie o hałasie, które doprowadziło do wszczęcia postępowania.
W ocenie Sądu fakt ten stanowił naruszenie zasady zaufania do władzy publicznej wyrażonej w art. 8 k.p.a., zgodnie z którym organy administracji publicznej prowadzą postępowanie w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, kierując się zasadami proporcjonalności, bezstronności i równego traktowania.
Źródło: orzeczenia.nsa.gov.pl, orzeczenie nieprawomocne
