W przypadku, gdy ustalenie planistyczne miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest odmienne od faktycznego sposobu korzystania z danej nieruchomości, przepisy Prawa ochrony środowiska przyznają pierwszeństwo treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2019 r. II OSK 1067/19).

Kluczowe znaczenie w powołanej sprawie rozpatrywanej przez NSA miała ocena prawidłowości wykładni art. 115 Prawa ochrony środowiska.

Zgodnie z tym przepisem w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oceny, czy teren należy do rodzajów terenów, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1, właściwe organy dokonują na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystywania terenu. Trafnie uznał Sąd pierwszej instancji, że ww. przepis wprost przyznaje pierwszeństwo ocenie rodzaju terenu ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przed faktycznym zagospodarowaniem lub wykorzystywaniem danego terenu.

Tym samym w przypadku, gdy ustalenie planistyczne miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest odmienne od faktycznego sposobu korzystania z danej nieruchomości, przepisy Prawa ochrony środowiska przyznają pierwszeństwo treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Źródło: CBOSA