Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

Relacja studium i planu w kontekście zakazu zabudowy dla terenów rolniczych

Relacja studium i planu w kontekście zakazu zabudowy dla terenów rolniczych fotolia.pl

Tytułową relację – na podstawie konkretnego przykładu – omówił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie. Jak kształtował się stan faktyczny i jakie stanowisko zajął na jego podstawie Sąd – o tym poniżej.

W omawianej sprawie wedle postanowień Studium nie należało promować lokalizacji rozproszonej zabudowy zagrodowej w kompleksach terenów rolniczych, poza pokazanymi na rysunku Studium terenami osadniczymi wsi, gdyż w przypadku upowszechniania się tego zjawiska, istnieje w ocenie Rady zagrożenie „zaśmiecenia krajobrazu”. Wskazano też, że innym negatywem tego zjawiska byłaby ekonomicznie nieuzasadniona rozbudowa systemów infrastruktury technicznej. Natomiast następnie Rada w planie miejscowym ustaliła dla terenów rolniczych całkowity zakaz zabudowy.

Sąd ocenił, że takie rozwiązanie naruszało ustalenia zawarte w Studium. WSA zauważył, że rzeczywiście, Studium w części graficznej zakładało istnienie terenów określonych na rysunku jako: kompleksy gruntów ornych – łąk i pastwisk wyłączonych z zabudowy zagrodowej, przy czym rysunek ten pozostawał w sprzeczności z powołanym wyżej tekstem Studium, w którym pewna zabudowa była jednak dopuszczalna; Studium wskazywało przy tym, czego takie wyjątki miałyby dotyczyć. Rada zaś, ustalając zakaz jakiejkolwiek zabudowy, powołała się wprawdzie na Studium, lecz po prostu stwierdziła istnienie zgodności z nim, bez jakiegokolwiek odniesienia się do zawartej w nim treści, którą sama przecież przyjęła uchwalając ten ogólny akt planistyczny. Zdaniem Sądu Rada nie rozważyła więc w ogóle, czy jakiś rodzaj zabudowy mógłby być dopuszczalny na wyznaczonym przez nią terenie rolniczym – mimo że na wcześniejszym etapie (tj. uchwalania Studium) uznała, że pewna zabudowa mogłaby mieć miejsce. W ocenie Sądu wskazywało to na zastosowanie rozwiązania, którego nie można było uznać za nienaruszające ustaleń Studium, w rozumieniu art. 20 ust. 1ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 29 grudnia 2021 r., II SA/Rz 1407/21

Źródło: CBOSA

Pt., 28 St. 2022 0 Komentarzy Dodane przez: Bartłomiej Zydel