Różnice pomiędzy istotnym naruszeniem zasad sporządzania studium lub planu miejscowego a istotnym naruszenie trybu ich sporządzania oraz prowadzenie prac nad zmianą studium uwarunkowań równolegle do prac nad miejscowym planem rozważał ostatnio Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim.
Sąd rozpatrywał skargę wojewody na uchwałę Rady Gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wojewoda zarzucił jej naruszenie postanowień art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W uzasadnieniu wskazał, że doszło do istotnego naruszenia zasad sporządzania planu miejscowego, co powinno spowodować jej nieważność. Naruszenie miało polegać na tym, że 4 kwietnia 2018 r. Rada podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia II Zmiany studium i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, następnie zaś 5 kwietnia 2018 r. podjęła uchwałę w sprawie nienaruszania ustaleń zmiany studium i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przez ustalenia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Tym samym w opinii Wojewody procedura dot. miejscowego planu toczyła się równolegle z procedurą dot. zmiany studium. Organ nadzoru podniósł, że takie działanie prowadzi do fikcji rozpatrywania zgodności projektu planu ze studium – i jest istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu.
W odpowiedzi na skargę Gmina powołała się na stanowisko wyrażone w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 stycznia 2018 r., sygn. akt II OSK 821/16. Wskazała, że wykładnia systemowa i celowościowa przepisów art. 15 ust. 1 i 20 ust. 1 ustawy planistycznej prowadzi do wniosku, iż dopuszczalne jest równoległe prowadzenie prac nad zmianą studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz zmianą planu miejscowego. Brak jest bowiem nakazu, aby na całym etapie procedury planistycznej projekt planu był zgodny ze studium.
WSA skargę oddalił. Sąd podkreślił, że pod pojęciem zasad sporządzania planu należy rozumieć jego merytoryczną zawartość (część tekstowa, graficzna, załączniki), standardy dokumentacji planistycznej. Rozważył także kwestię ewentualnego naruszenia trybu sporządzania miejscowego planu. Stwierdził, że uchwały zostały podjęte na różnych sesjach, a sam miejscowy plan jest zgodny ze studium. Zatem zarzut skargi – tj. istotnego naruszenia art. 20 ust. 1 ustawy planistycznej – Sąd uznał za nieuzasadniony.
Reasumując: nie można mówić o naruszeniu zasad sporządzania w momencie, gdy tak naprawdę należy rozpatrywać naruszenie trybu. W sprawie widać wyraźnie, że wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego dopuszczający równoległe prowadzenie prac nad zmianą studium oraz sporządzeniem miejscowego planu nie spotkał się z aprobatą ze strony organu nadzoru, który poszukiwał alternatywnej drogi zaskarżenia takiego sposobu procedowania.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 5 grudnia 2018 r., II SA/Go 762/18
Źródło: CBOSA
