Prawo budowalne przewiduje katalog okoliczności skutkujących wydaniem przez organ nadzoru budowlanego decyzji w sprawie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, z określeniem terminu wykonania tego obowiązku.

Powyższy katalog ustawodawca określił w art. 66 ust. 1 ustawy Prawo budowlane i wskazał, że decyzję w sprawie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości wydaje się w przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany:

a) może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo
b) jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, albo
c) jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo
d) powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 grudnia 2017 r., VII SA/Wa 106/17 przepis art. 66 Prawa budowlanego powinien mieć zastosowanie, wtedy, gdy obiekt budowlany jest nieprawidłowo eksploatowany, a jego stan jest wynikiem zaniechania, niedbalstwa, bierności właściciela lub zarządcy, zużycia obiektu budowlanego, do którego dochodzi w miarę upływu czasu, a niekiedy nieodpowiedniego użytkowania. Stan ten może być także wynikiem naruszenia przepisów techniczno-budowlanych.

Decyzja wydana w oparciu o art. 66 ust. 1 Prawa budowlanego jest decyzją związaną co oznacza, że zaistnienie przesłanek wskazanych w tym przepisie, obliguje organ nadzoru budowlanego do wydania decyzji o nakazaniu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.

Źródło: CBOSA