Do toku procedury naprawczej, o której mowa w art. 51 ustawy Prawo budowlane znajduje zastosowanie art. 35 ust. 1 tej ustawy, wskazujący dokumenty podlegające sprawdzeniu przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego.

Oznacza to, że organ zmieniając zatwierdzony projekt budowlany zamienny musi dokonać jego sprawdzenia z wymienionymi tam warunkami, zaś organ prowadzący postępowanie nieważnościowe winien ocenić, czy zmiana ta nie wypełnia warunków stwierdzenia "rażącego naruszenia prawa".

Zatwierdzony projekt budowlany zamienny, który został następnie zmieniony przez inwestora, składa się na dokumentację projektowanego obiektu budowlanego jako całość. Musi zatem spełniać ustawowe wymogi do jego zatwierdzenia i realizacji, w tym te, o których mowa w art. 51 ustawy Prawo budowlane, gdyż w przeciwnym przypadku inwestycja w wyniku tej zmiany naruszałaby prawo. To z kolei mogłoby prowadzić do sytuacji uchybienia normom prawnym, a więc uznania, że istniał przepis szczególny, który sprzeciwiałby się zmianie takiej decyzji (art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego - wzruszenie decyzji, na mocy której strona nabyła prawo). Ta kwestia winna być przedmiotem oceny w sprawie w świetle przesłanek z art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (stwierdzenie nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa).

Źródło:  Wyrok NSA w Warszawie z dnia 21 listopada 2017 r., II OSK 505/16