Złożenie przez stronę wniosku o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków obliguje organy do podjęcia czynności mających na celu sprawdzenie potrzeby przeprowadzenia zamiany w zapisach ewidencyjnych w celu ich aktualizacji – stwierdził WSA w Opolu w wyroku z dnia 30 marca 2017 r. sygn. akt: II SA/Op 34/17.

O zaliczeniu określonych gruntów do poszczególnych grup użytków gruntowych ewidencji decyduje przede wszystkim stan faktyczny związany z wykorzystaniem gruntu, identyfikowany w oparciu o szczegółowe kryteria wymienione w załączniku nr 6 do rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, a nie okoliczność danych uzyskanych w wyniku przeprowadzenia modernizacji ewidencji.

W tym miejscu koniecznym jest wskazanie, iż celem postępowania administracyjnego jest załatwienie sprawy zgodnie z przepisami, interesem społecznym oraz słusznym interesem strony. O sposobie zaliczenia użytków do określonej grupy użytków gruntowych przesądza sposób użytkowania gruntów oraz sposób ich klasyfikowania przewidziany przepisami. Organy realizując ciążący na nich obowiązek wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego i realizując zasadę prawdy obiektywnej miały obowiązek jednoznacznie ustalić w jaki sposób jest użytkowany aktualnie sporny grunt i jakim celom służy.

Stwierdzić należy, iż aktywność organu ewidencyjnego powinna przejawiać się zarówno podczas pozyskiwania danych i informacji ewidencyjnych, jak i na etapie oceny zebranych materiałów. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie podkreślano, że przyjęcie dokumentacji geodezyjno-kartograficznej do państwowego zasobu, nie zwalnia organów prowadzących ewidencję od oceny tej dokumentacji jako środka dowodowego mającego stanowić podstawę wprowadzenia zmiany. Dane wprowadzone w wyniku modernizacji nie są danymi niewzruszalnymi, a w pojęciu "aktualizacji" ewidencji gruntów i budynków mieści się także usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów bazy danych ewidencyjnych.