Artykuł 6 w pkt 3 wskazuje na kolejne cele publiczne tj. budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania.

W tym przypadku cel publiczny ograniczony został do urządzeń publicznych.

W myśl ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków urządzenia kanalizacyjne to sieci kanalizacyjne, wyloty urządzeń kanalizacyjnych służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzenia podczyszczające i oczyszczające ścieki oraz przepompownie ścieków. Natomiast urządzenia wodociągowe to ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód, sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody.

Jak podkreślił NSA w wyroku z 29 października 2013 r., II OSK 1280/13:  „Bezzasadne jest twierdzenie, że rozbudowa nitki miejskiej sieci wodno-kanalizacyjnej mająca na celu doprowadzenie wody choćby do jednego budynku nie jest inwestycją publiczną”.

W przypadku wymienionych w art. 6 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami urządzeń należy bowiem indywidualnie oceniać, kiedy i które urządzenia zakwalifikować należy jako cel publiczny – mają one nie tylko stanowić publiczną własność, ale także służyć celom podanym w tym przepisie.

W identyfikacji urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę oraz do gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków pomocne być mogą przepisy prawa wodnego wskazujące różne budowle służące tym celom.

Natomiast pojęcie odzysku, składowania i unieszkodliwiania odpadów zostało zapożyczone z terminologii stosowanej w ustawie o odpadach.