Od lat wiadomo, że podejmowanie regularnej aktywności fizycznej niesie nie tylko bezsporne korzyści indywidualne, ale również korzyści dla całych społeczeństw i gospodarek. Jak podkreślono w niedawno opublikowanym raporcie OECD i WHO, aktywność fizyczna to jeden z ważnych czynników, który pomaga zapobiegać wielu chorobom, poprawia zdrowie psychiczne i funkcjonowanie poznawcze. Z perspektywy społeczno-ekonomicznej większy poziom aktywności fizycznej społeczeństwa może przekładać się na zdrowszą populację, dłuższe oczekiwane trwanie życia i niższe wydatki na opiekę zdrowotną.
Wyróżnia się dwa główne typy aktywności fizycznej. Pierwszy to uprawianie sportu lub podejmowanie ćwiczeń, np. pływanie, trenowanie w klubie fitness lub bieganie w parku. Drugi to aktywność fizyczna wykonywana w celach rekreacyjnych lub niezwiązanych ze sportem, np. dojazdy rowerem, taniec, zajmowanie się ogrodem lub wykonywanie innej pracy fizycznej. Z perspektywy zaleceń WHO konkretny rodzaj aktywności fizycznej nie ma aż takiego znaczenia jak to, by była ona podejmowana regularnie z określoną minimalną częstotliwością.
Z badań przeprowadzonych w Polsce, wynika że ponad połowa osób nie podejmuje regularnie żadnego rodzaju aktywności fizycznej. W badaniu przeprowadzonym we wszystkich krajach Unii Europejskiej respondenci byli pytani o częstość podejmowania ruchu. Osobne pytanie dotyczyło sportu, a osobne innych form aktywności fizycznej. W Polsce 22 proc. osób ćwiczy lub uprawia sport przynajmniej raz w tygodniu. Kolejne 21 proc. osób, mimo braku regularnej sportowej aktywności, podejmuje minimum raz w tygodniu jakąś inną formę ruchu. Pozostałe 57 proc. osób nie podejmuje w sposób regularny żadnej formy aktywności fizycznej.
Jak czytamy w raporcie Polskiego Instytutu Ekonomicznego - odsetek osób aktywnych fizycznie jest w Polsce niski na tle innych krajów UE. Średnio w Unii 62 proc. osób podejmuje jakąś formę ruchu przynajmniej raz w tygodniu i jest to 19 pkt. proc. więcej niż w Polsce. Zróżnicowanie poszczególnych krajów UE pod tym względem jest bardzo duże. Najbardziej aktywni fizycznie są mieszkańcy Holandii – jedynie 7 proc. z nich nie podejmuje regularnej aktywności fizycznej. Z kolei w Portugalii brak regularnego ruchu dotyczy aż 73 proc. społeczeństwa.
OECD podkreśla potrzebę promowania aktywności fizycznej populacji. Pakiet działań w tym zakresie może być bardzo szeroki. Mogą to być działania oddolne, obejmujące promowanie i wspieranie aktywności fizycznej w miejscach pracy lub placówkach opieki zdrowotnej. Ze względu na wyrabianie nawyków od najmłodszych lat szczególne znaczenie mogą mieć szkoły – zajęcia fizyczne powinny kłaść nacisk przede wszystkim na zachęcanie do ruchu. Inny rodzaj działań może obejmować zwiększenie dostępności różnego rodzaju obiektów sportowych i poprawę infrastruktury tak, by promować aktywność na świeżym powietrzu. Wreszcie, by zachęcać społeczeństwa do aktywnych form transportu, rekomendowane są działania ukierunkowane na poprawę bezpieczeństwa na drogach i inwestycje w infrastrukturę pieszą i rowerową.
Źródło: PIE
