Wydając zaskarżone rozstrzygnięcie Wojewoda, a następnie Sąd pierwszej instancji, związani byli normami prawa materialnego, tj.: przepisem art. 59 ust. 1 ustawy o systemie oświaty. Przepis ten dopuszczając możliwość likwidacji szkoły z końcem roku szkolnego przez organ prowadzący szkołę nałożył na organ liczne obowiązki, których spełnienie warunkuje skuteczność i zgodność z prawem podjętych czynności prawnych.
Jednym z warunków jest obowiązek zawiadomienia, co najmniej na 6 miesięcy przed terminem likwidacji rodziców uczniów i właściwego kuratora. Określony w art. 59 ust. 1 termin ma charakter materialnoprawny, co oznacza, iż nie może zostać przywrócony, a jego niedochowanie przesądza o bezskuteczności zawiadomienia.
W sprawie jest niewątpliwe, iż po podjęciu przez Radę Gminy tzw. uchwały intencyjnej (o zamiarze likwidacji szkoły) w dniu 22 lutego 2011 r. dopiero w dniach następnych skierowano zawiadomienia do rodziców. Z akt wynika, że wielu z nich otrzymało zawiadomienia dopiero w pierwszej dekadzie marca 2011 r., zaś niektórzy – jak wynika z załączonych oświadczeń – nie zostali zawiadomieni w ogóle, lub zastosowano doręczenie zastępcze z terminem doręczenia również w marcu 2011 r. W tej sytuacji zaistniała wada zawiadomienia, którego przy przyjętym terminie rozpoczęcia likwidacji w dniu 1 września 2011 r., należało dokonać najpóźniej w dniu 28 lutego 2011 r., przekłada się na sprzeczność z prawem kolejnej uchwały Rady Gminy o likwidacji Gimnazjum.
Błędne jest stanowisko skarżącej Gminy, iż termin 6 miesięcy w tej sprawie nie miał zastosowania, gdyż likwidacja następowała przez wygaszenie, a jej zakończenie przewidziano na 31 sierpnia 2013 r. Przede wszystkim należy zauważyć, iż ustawa o systemie oświaty nie zna takiego trybu przy likwidacji szkoły. Ponadto z treści uchwały Rady Gminy wynika wprost, iż likwidacja gimnazjum rozpoczyna się z dniem 1 września 2011 r. Mimo iż przewidziano jej zakończenie dopiero na dzień 31 sierpnia 2013 r. już począwszy od pierwszego terminu szkoła znalazła się w stanie likwidacji. Z tego faktu oraz stanu prawnego likwidowanej placówki wypływają dla uczniów i ich rodziców określone konsekwencje, sprowadzające się wskutek braku naboru uczniów do pierwszej klasy do tego, że przy braku promocji kontynuacja nauki nie będzie możliwa w tej szkole. Okoliczność ta może ujawnić się dopiero z końcem nauki w następnym roku szkolnym, co przemawia za przyjęciem początkowego terminu likwidacji jak podano w uchwałach Rady, nie zaś z końcowym jej terminem w 2013 r., jak twierdzi skarżąca Gmina w skardze do WSA i w skardze kasacyjnej.
Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2012 r. sygn. I OSK 2376/11
Źródło: Orzecznictwo NSA
