Jak powinien postąpić organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej w przypadku, gdy wnioskodawca niezadowolony z odpowiedzi na wniosek, powiela go kilkadziesiąt razy. Dotyczy to zarówno sytuacji, gdy uzyskał żądaną informację, jak również sytuacji, w której drogą czynności materialno-technicznej został poinformowany, że organ nie dysponuje informacją publiczną lub żądane informacje nie stanowią informacji publicznej.
Odpowiedź: W mojej ocenie w przypadku kolejnego powielenia wniosku, do którego już się ustosunkowano, organ powinien udzielić raz odpowiedzi, że
"W związku z ponowieniem wniosku o dostęp do informacji publicznej w sprawie …………………………….., informuję, że tut. organ udzielił już odpowiedzi w sprawie pismem …………………………, przesłanym w dniu ………………………… na adres ………………………………………. W przypadku dalszego ponawiania wniosków, w sprawie na którą otrzymał Pan/Pani już odpowiedź, wobec nadużycia prawa do informacji, pozostaną one bez rozpoznania.”.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się, że „Zakres obowiązku informacyjnego państwa powinien być ukształtowany w taki sposób, aby zapewnić równowagę między korzyściami wynikającymi z zapewnienia dostępu do informacji, a szeroko rozumianymi kosztami, jakie muszą ponieść w celu jego realizacji podmioty zobowiązane. Nadużywanie prawa do informacji może bowiem ograniczać dostęp do niej innym podmiotom i zakłócać funkcjonowanie urzędu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy intencje składającego wniosek nie mieszczą się w założeniach aksjologicznych, które legły u podstaw omawianej regulacji prawnej, w tym jeśli wniosek ma na celu udręczenie podmiotu rozpatrującego.” - Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 sierpnia 2012 r. I OSK 799/12 (źródło: CBOSA). W rozpatrywanej przez Sąd sprawie, wnioskodawca złożył do urzędu gminy kilkaset wniosków o udostępnienie informacji publicznej, a w niektórych sprawach znanych sądowi z urzędu, zarzuca wójtowi i urzędnikom gminy łamanie prawa, przy czym zarzuty te nie są oparte na żadnych udokumentowanych podstawach. W konkretnej sprawie rozpatrywanej przez Sąd, wnioskodawca domagał się odpisu audytu teleinformatycznego oraz odpisu opracowania analizy finansowej dla projektu "Rozwój dostępu do Internetu w Gminie K. dla mieszkańców zagrożonych wykluczeniem cyfrowym". Organ pismem podał, że informacje dotyczące wskazanego projektu zostały wnioskodawcy przekazane we wcześniejszych pismach oraz że zostały umieszczone na stronie internetowej Urzędu Gminy. Wnioskodawca nie odniósł się do tych twierdzeń. Dodatkowo organ wskazał, że wnioskodawcy proponowano dostęp do żądanej informacji poprzez wgląd do dokumentów, jednak pomimo wielokrotnego przebywania w urzędzie nie skorzystał on z proponowanej formy dostępu. Sąd stwierdził, że adresat wniosku nie pozostawał w bezczynności wskazał bowiem wnioskodawcy możliwe formy dostępu do informacji publicznej. Nie zostało tym samym ograniczone konstytucyjne prawo skarżącego, o którym mowa w art. 61 Konstytucji i art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.
