Ten serwis używa cookies i podobnych technologii, brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to. Więcej »

Zrozumiałem

WSA ocenił czy 90 wniosków to nadużycie prawa do informacji publicznej?

WSA ocenił czy 90 wniosków to nadużycie prawa do informacji publicznej? fotolia.pl

Tytułowym tematem zajmował się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (wyrok z 4 sierpnia 2021 r., II SAB/Po 21/21).

W stanie faktycznym sprawy doszło do odmowy udzielenia informacji publicznej z uwagi na „nadużycie prawa do informacji”, które w ocenie organu, będącego adresatem wniosków zwalniało go z obowiązku ich rozpoznania. Powodem przyjęcia takiego stanowiska przez organ było składanie przez wnioskodawcę od dwóch lat bardzo dużej ilości wniosków (ok. 90) o udostępnienie informacji publicznej, które zdaniem organu nie mają na celu troski o dobro publiczne, a służą sparaliżowaniu pracy organu.

WSA w przywołanej sprawie negatywnie ocenił sposób załatwienia wniosków przez organ. Sąd zwrócił uwagę na to, że obowiązujące przepisy prawa nie znają pojęcia "nadużycia prawa do informacji publicznej". W szczególności ustawa o dostępie do informacji publicznej nie uznaje takiej podstawy odmowy udostępnienia informacji publicznej. Sama duża ilość wniosków o udostępnienie informacji publicznej, składanych przez ten sam podmiot, nie jest jeszcze zdaniem Sądu sama w sobie wystarczająca do przyjęcia, że mamy do czynienia z nadużyciem prawa do informacji. Organ co do zasady był więc zobowiązany do załatwienia wniosków stosownie do art. 13 lub 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W ocenie Sądu obecnie, o ile de lege ferenda (czyli w kontekście przyszłych zmian prawa) powinno się zastanowić nad rozwiązaniami legislacyjnymi, które postawią tamę nadużywaniu prawa do informacji publicznej przez nękanie podmiotów zobowiązanych, to w świetle obowiązującego prawa organy działające na jego podstawie, same nie mogą odstąpić od stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej. WSA pokusił się nawet o dalej idące stwierdzenie, że utrzymywanie istniejącego stanu prawnego może być poczytywane jako zamiar ustawodawcy, który ponoszenie ciężarów związanych ze stosowaniem ustawy uznał za konieczne - jako element gwarancji, że nikomu prawo do wiedzy o sprawach publicznych nie będzie bezpodstawnie odmówione.

Źródło: CBOSA, orzeczenie nieprawomocne

Sob., 11 Wrz. 2021 0 Komentarzy Dodane przez: Katarzyna Liszka-Michałka