Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO podczas 44. Sesji, która odbywa się w dniach 16-31 lipca 2021 r. w Fuzhou w Chinach, podjął 28 lipca decyzję o utworzeniu w Polsce nowego Obiektu Światowego Dziedzictwa Przyrodniczego. Obiekt obejmuje fragment lasów bukowych w Bieszczadzkim Parku Narodowym o powierzchni około 3300 ha objęty ścisłą ochroną, co stanowi około 11% powierzchni Parku. Buczyny te położone są na północnych zboczach Połoniny Wetlińskiej i Smereka, w Paśmie Granicznym i w Dolinie Górnej Solinki, w dolinach potoków Terebowiec i Wołosatka. Strefę buforową dla tych obiektów stanowi granica Parku Narodowego.

Decyzja Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO jest rezultatem kolejnego seryjnego wniosku pt. „Pradawne i pierwotne lasy bukowe w Karpatach i innych regionach Europy” złożonego w 2019 r. przez 10 państw, w tym Polskę. W rezultacie razem z Polską do wpisu dołącza pięć europejskich państw-stron (Bośnia i Hercegowina, Czechy, Francja, Macedonia Północna i Szwajcaria). Obecne rozszerzenie dodaje do sieci 15 nowych obszarów chronionych, w tym cztery fragmenty lasu bukowego z Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

„Pradawne i pierwotne lasy bukowe Karpat i innych regionów Europy” stanowią ponadnarodowe dobro wieloczęściowe, łącznie składające się aktualnie z 94 części składowych w 18 krajach. Są one wyjątkowym przykładem stosunkowo dobrze zachowanych lasów bukowych strefy umiarkowanej oraz wykazują szeroki zakres wzorców strukturalnych i procesów ekologicznych, zachodzących w litych i mieszanych drzewostanach buka zwyczajnego (Fagus sylvatica) w różnorodnych warunkach środowiskowych. Obszary ostoi zostały udokumentowane przez naukowców poprzez analizę paleoekologiczną i przy użyciu najnowszych technik kodowania genetycznego.

Lasy te zawierają bezcenną populację starych drzew oraz rezerwuar genetyczny buka i wielu innych gatunków, które są związane z siedliskami starodrzewów.

Źródło: MKiŚ