„Administracyjne postępowanie odwoławcze – w przeciwieństwie do postępowania przed sądem administracyjnym – ma [...] charakter apelacyjny, a nie kasacyjny. Działanie organu II instancji nie ma zatem charakteru kontrolnego, lecz jest działaniem merytorycznym, równoważnym działaniu organu I instancji” – to teza z jednego z ostatnich wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, adresowana do Wojewody.

Sąd w omawianym wyroku zauważył – w odniesieniu do przyjętego przez Wojewodę trybu z art. 138 § 2 K.p.a. – że niewystarczające było ogólne stwierdzenie, iż „przeprowadzenie przez Wojewodę dodatkowego postępowania, na podstawie art. 136 K.p.a. stanowiłoby naruszenie zasady dwuinstancyjności rozpoznania”. Jak zdecydowanie podkreślił WSA, było wręcz przeciwnie: brak wyczerpującego uzasadnienia, dlaczego organ odwoławczy nie był uprawniony – w stanie faktycznym i prawnym sprawy – do przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, przesądza o naruszeniu art. 138 § 2 w zw. z art. 136 K.p.a. w sposób, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd zauważył także, że Wojewoda, wobec lakonicznego, wręcz zdawkowego, uzasadnienia kwestii istotnych z punktu widzenia zastosowania tych właśnie przepisów, dopuścił się także naruszenia wymogów, jakie dla decyzji administracyjnej statuuje art. 107 § 3 K.p.a.

Jak podkreślił Wojewódzki Sąd, dwuinstancyjność postępowania administracyjnego polega na dwukrotnym merytorycznym rozpoznaniu sprawy – tym samym organ odwoławczy powinien przeprowadzić po raz drugi postępowanie wyjaśniające w razie potrzeby, w tym dokonać ustaleń faktycznych. Organ II instancji powinien zatem dążyć do rozstrzygnięcia sprawy ad meritum, posługując się w tym celu wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi, a w razie uzasadnionej konieczności powinien uzupełnić brakujące dowody w trybie art. 136 K.p.a. – orzekł WSA.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 13 stycznia 2021 r., II SA/Ke 1034/20

Źródło: CBOSA