Uchwała ta wpłynęła do Regionalnej Izby Obrachunkowej, która we wstępnej jej ocenie stwierdziła, że budzi ona wątpliwości, co do zgodności z art. 7 ust. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, albowiem postanowiono, że dotacje celowe mogą być przekazywane podmiotom prawnym posiadającym tytuł prawny do zabytku, bez. zachowania procedur przewidzianych przepisami ww. ustawy. Jeżeli dotacje udzielone podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą miałyby stanowić program pomocowy w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej w myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy, przed podjęciem uchwały należałoby uzyskać stosowną opinię Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
W związku z powyższym wszczęte zostało postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały, o czym Przewodniczący Rady powiatu został powiadomiony. W treści pisma wskazano, że w posiedzeniu Kolegium Izby ma prawo uczestniczyć upoważniony przedstawiciel podmiotu, którego sprawa jest rozpatrywana, a do czasu zakończenia wszczętego postępowania przysługuje prawo wnoszenia wyjaśnień.
W posiedzeniu Kolegium Izby w wyznaczonym dniu nie uczestniczył przedstawiciel tegoż powiatu.
Badając ostatecznie przedmiotową uchwałę Kolegium Izby stwierdziło, iż zgodnie z postanowieniami § 3 uchwały dotacje celowe mogą być przekazywane każdemu podmiotowi posiadającemu tytuł prawny do zabytku wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, trwałego zarządu, ograniczenia rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego. Z powyższego wynika, że dotacje te mogą być udzielane także podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą. Tym samym mogą stanowić pomoc publiczną lub pomoc de minimis, o której mowa w ustawie o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Tak więc ich udzielenie powinno uwzględniać warunki dopuszczalności tej pomocy określone w przepisach prawa Unii Europejskiej, a w szczególności przepisach rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis.
W odniesieniu do badanej uchwały należało zatem spełnić wymogi proceduralne określone w przepisach art. 7 ust. 3 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, zgodnie z którym warunkiem podjęcia uchwały, której przedmiotem będzie udzielenie pomocy de minimis, jest zgłoszenie jej projektu Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (UOKIK). Prezes UOKIK w terminie 14 dni może przedstawić zastrzeżenia dotyczące przejrzystości zasad udzielania pomocy, które organy jednostek samorządu terytorialnego powinny uwzględniać podejmując uchwałę dotyczącą udzielenia pomocy de minimis.
Jeśli dotacje udzielone przedsiębiorcom miałyby stanowić program pomocowy w rozumieniu art. 2 pkt 7 ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej w myśl regulacji art. 12 ust. 1 tej ustawy, przed podjęciem uchwały należałoby uzyskać stosowną opinię Prezesa UOKiK.
Kolegium ostatecznie stwierdziło, że projekt przedmiotowej uchwały nie został zgłoszony do Prezesa UOKiK. Powyższe zaniechanie w sposób istotny narusza art. 7 ust. 3 ww. ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. W związku z tym Kolegium orzekło o nieważności uchwały.
Źródło: Uchwała Regionalnej Izby Obrachunkowej w Szczecinie z dnia 10 lutego 2016 r. III.37.K.2016
