Współpraca jednostek samorządu terytorialnego obejmuje nie tylko jednostki położone na terenie jednego kraju ale także rozciąga się na samorządy zagraniczne, często położone także w regionach odległych.

15 września 2000 r. pojawiła się pierwsza ustawowa regulacja współpracy samorządów polskich z zagranicznymi – ustawa  o zasadach przystępowania jednostek samorządu terytorialnego do międzynarodowych zrzeszeń społeczności lokalnych i regionalnych.

Na terenach przygranicznych RP tworzone są natomiast euroregiony czyli specyficzne struktury współpracy transgranicznej. Uczestniczą w nich samorządy z dwóch lub większej liczby sąsiadujących ze sobą krajów. Ich celem może być w szczególności:

a.  wzajemne  poznawanie się sąsiadów różnych narodowości,

b. zmniejszanie ewentualnych napięć, 

c. wyrównywanie dysproporcji,

d. wspólne dbanie o środowisko naturalne,

e. wspólne ubieganie się i realizowanie międzynarodowych projektów rozwojowych itp.,

a wszystko to po to, by łagodzić niekorzystne skutki istnienia granic (ABC Samorządu terytorialnego, Poradnik nie tylko dla radnych, B. Imiołczyk).

Jednakże międzynarodowe zrzeszenia społeczności lokalnych i regionalny to nie jedyna forma współpracy polskich samorządów z zagranicznymi. W takiej sytuacji współpraca ta przybiera formy współpracy dwustronnej, wielostronnej, krótkoterminowej lub długoterminowej. Szczegóły wzajemnej współpracy są przez jednostki samorządu terytorialnego z różnych krajów formalizowane w tym przypadku w łączącej strony umowie. Aby mogło dojść do jej zawarcia konieczne jest podjęcie uchwały przez radę jednostek pragnących podjąć współpracę. Określa ona w szczególności cele, dziedziny i formy współpracy.