Nadmierny hałas jest jednym z poważnych problemów społecznych i środowiskowych. Nie ma jednak możliwości całkowitej eliminacji hałasu z przestrzeni miejskiej. Uciążliwość oraz niekorzystne oddziaływanie na zdrowie ludzkie jest jednym z wyzwań przed którymi stoją władze lokalne. Przepisy krajowe i unijne zobowiązują samorząd do wprowadzenie systemu zarządzania klimatem akustycznym w miastach. Ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska, w szczególności poprzez: utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie, a także zmniejszanie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany.

Oceny stanu akustycznego środowiska dokonuje się obowiązkowo dla: aglomeracji o liczbie mieszkańców większej niż 100 tysięcy; terenów dróg, linii kolejowych lub lotnisk położonych poza aglomeracjami, ale zaliczonych do obiektów, których eksploatacja może powodować negatywne oddziaływanie akustyczne na znacznych obszarach.

Przepisy prawa ochrony środowiska zobowiązują starostę do wykonania mapy akustycznych w aglomeracjach większych niż 100 tys. mieszkańców. Na potrzeby oceny stanu akustycznego środowiska dla aglomeracji o liczbie mieszkańców większej niż 100 tys. oraz innych terenów określonych w powiatowym programie ochrony środowiska, starosta sporządza, co 5 lat, mapy akustyczne, z uwzględnieniem informacji wynikających z map akustycznych, o których mowa w art. 179 ust. 1 (sporządzanych przez zarządzającego drogą, linią kolejową lub lotniskiem zaliczonymi do obiektów, których eksploatacja może powodować negatywne oddziaływanie akustyczne na znacznych obszarach – mapy te sporządzane są co 5 lat dla terenu, na którym eksploatacja obiektu może powodować przekroczenie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku).

Starosta przekazuje mapy akustyczne, niezwłocznie po ich sporządzeniu, zarządowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu.

Mapa akustyczna powinna składać się z części opisowej i części graficznej. Część opisowa powinna zawierać w szczególności:

1. charakterystykę obszaru podlegającego ocenie;
2. identyfikację i charakterystykę źródeł hałasu;
3. uwarunkowania akustyczne wynikające z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
4. metody wykorzystane do dokonania oceny;
5. zestawienie wyników badań;
6. identyfikację terenów zagrożonych hałasem;
7. liczbę ludności zagrożonej hałasem;
8. analizę trendów zmian stanu akustycznego środowiska;
9. wnioski dotyczące działań w zakresie ochrony przed hałasem.

Część graficzna powinna zawierać w szczególności:

1. mapę charakteryzującą hałas emitowany z poszczególnych źródeł;
2. mapę stanu akustycznego środowiska, z zaznaczeniem terenów, na których występuje przekroczenie dopuszczalnych poziomów hałasu, z odniesieniem do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego;
3. mapę terenów zagrożonych hałasem;
4. mapę przedstawiającą przewidywane rezultaty działań w zakresie ochrony przed hałasem.

Przez teren zagrożony hałasem rozumie się teren, na którym są przekroczone dopuszczalne poziomy hałasu, określone wskaźnikami LDWN lub LN.

Mapa akustyczna stanowi podstawowe źródło danych wykorzystywanych dla celów:

• informowania społeczeństwa o zagrożeniach środowiska hałasem;
• opracowania danych dla państwowego monitoringu środowiska;
• tworzenia i aktualizacji programów ochrony środowiska przed hałasem.

Rada powiatu może, w drodze uchwały, wyznaczyć obszary ciche w aglomeracji lub obszary ciche poza aglomeracją, uwzględniając szczególne potrzeby ochrony przed hałasem tych obszarów i podając wymagania zapewniające utrzymanie poziomu hałasu co najmniej na istniejącym poziomie. Projekt uchwały podlega uzgodnieniu z właściwym miejscowo wójtem, burmistrzem lub prezydentem miasta w terminie 30 dni; niezajęcie przez organ stanowiska w tym terminie uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu uchwały.