Pozwolenie zintegrowane jest instrumentem formalno-prawnym wprowadzonym do prawa unijnego Dyrektywą Rady Nr 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom ich kontroli zwaną Dyrektywą IPPC (Integrated Pollution Prevention and Control - Zintegrowanego Zapobiegania i Ograniczania Zanieczyszczeń). Do prawodawstwa polskiego przepisy Dyrektywy IPPC przetransponowane zostały Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (POŚ), a także Ustawą z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu Ustawy Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw.

Celem wprowadzenia pozwoleń zintegrowanych jest optymalizacja i minimalizacja zanieczyszczeń (substancji i energii) wprowadzanych do środowiska widzianego jako całość, w związku z wybranymi rodzajami działalności, które ze względu na rodzaj i skalę mogą powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych lub środowiska jako całości. Prowadzenie wskazanych w prawie instalacji, dla których wymagane jest uzyskanie pozwolenia zintegrowanego, bez takiego pozwolenia jest zabronione.

Pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie, ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej w niej działalności, może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.
Rodzaje instalacji, dla których wymagane jest pozwolenie zintegrowanej określa Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 26 lipca 2002 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości  (a konkretnie załącznik do Rozporządzenia: Rodzaje instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości). Prowadzący instalacje odpowiadające kryteriom z ww. Rozporządzenia zobowiązani są posiadać pozwolenie zintegrowane obejmujące wszystkie aspekty wpływu na środowisko w zależności od prowadzonej działalności.

Zintegrowane podejście do określania w pozwoleniu warunków korzystania ze środowiska widzianego jako całość, polega w praktyce na zastąpieniu cząstkowych pozwoleń na wprowadzanie substancji lub energii do poszczególnych komponentów środowiska, jednym dokumentem. Pozwolenie ma zatem obejmować całość oddziaływań na środowisko, a więc wszystkie emisje substancji i energii, wykorzystywane surowce i zapotrzebowanie na energię, a także pobór wody i sytuacje odbiegające od normalnych.

Pozwolenie zintegrowane zastępuje następujące decyzje / pozwolenia:

• na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
• na wytwarzanie odpadów,
• na pobór wód,
• na odprowadzenie ścieków do wód lub do ziemi.

Posiadanie pozwolenia zintegrowanego nie zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia wodno-prawnego na wprowadzanie do kanalizacji zewnętrznej ścieków zawierających substancje szczególnie szkodliwe dla środowiska wodnego.

Instalacje położone na terenie jednego zakładu obejmuje się co do zasady jednym pozwoleniem zintegrowanym. Prowadzący na danym terenie kilka instalacji może wystąpić z wnioskiem o wydanie dla nich odrębnych pozwoleń, ale także włączyć do pozwolenia zintegrowanego instalacje, które same w sobie takiego pozwolenia nie wymagają.

Instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego powinny:    

• spełniać wymagania ochrony środowiska wynikające z najlepszych dostępnych technik (Best Available Techniques – BAT),
• a w szczególności nie mogą powodować przekroczenia dodatkowych standardów emisyjnych, tzw. granicznych wielkości emisyjnych.

Źródło: Baza wiedzy budowana w ramach projektu „Innowacyjna i sprawna administracja” współfinansowane ze środków UE, którego liderem jest Związek Powiatów Polskich.