Wywiad to bardzo popularna i lubiana przez dziennikarzy forma. Daje im możliwość osobistego kontaktu z najlepiej zorientowaną osobą w danym temacie i uzyskania wiarygodnego materiału z najpewniejszego źródła. Poza tym to autorski materiał, co w dobie wielokrotnego kopiowania artykułów i cytatów cytatów jest dużą wartością.

Wywiad to zawsze inicjatywa dziennikarza. To on zgłasza się do nas (zwykle telefonicznie lub mailowo) z prośbą o rozmowę, nigdy odwrotnie. Ale w tej konfiguracji to my gramy główną rolę i poza początkową inicjatywą reszta zależy od nas.

Wyznaczamy zatem termin i miejsce spotkania. Dziennikarz powinien się dostosować i częściej to on fatyguje się do nas niż odwrotnie. Z góry określmy, ile czasu możemy poświęcić na spotkanie.

Akceptujemy (lub nie) temat rozmowy. Dziennikarz zwraca się do nas z pytaniem o możliwość przeprowadzenia wywiadu na dany temat. Jeśli rozmowa ma dotyczyć np. inicjatywy, której szczegółów jeszcze nie chcemy zdradzać, powiedzmy to od razu. Raczej nie liczmy na zestaw pytań, doświadczeni dziennikarze pracują spontanicznie i nigdy nie przychodzą z listą pytań na kartce.

Należy liczyć się z tym, że rozmowa będzie nagrywana. Dziennikarz ma do tego prawo. Dyktafon to dla niego duże ułatwienie.

Autoryzacja. Święte prawo rozmówcy i obowiązek dziennikarza. Każdy profesjonalny dziennikarz prześle nam wywiad przed publikacją i zgodzi się na nasze poprawki.

Z naszej strony profesjonalizm też jest ważny: bądźmy punktualni, uczciwi i szczerzy podczas rozmowy i stosujmy się do terminów. Odeślijmy autoryzację na czas, to naprawdę ważne dla dziennikarza, który zawsze musi się dostosować do cyklu wydawniczego w swojej redakcji.