WSA w Krakowie: Kompetencją rady gminy jest jedynie ustalenie samej wysokości (kwoty) ekwiwalentu dla strażaków ochotników przez wskazanie jego stawki godzinowej. To ustawa o ochotniczych strażach pożarnych określa sposób obliczania należnego ekwiwalentu, wiążąc rozpoczęcie jego naliczania ze zgłoszeniem wyjazdu z jednostki straży pożarnej.
Sąd wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy strażak ratownik ochotniczej straży pożarnej, który uczestniczył w działaniu ratowniczym, akcji ratowniczej, szkoleniu lub ćwiczeniu otrzymuje, niezależnie od otrzymywanego wynagrodzenia, ekwiwalent pieniężny. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 ustawy wysokość ekwiwalentu pieniężnego ustala, nie rzadziej niż raz na 2 lata, właściwa rada gminy w drodze uchwały i wysokość tego ekwiwalentu nie może przekraczać 1/175 przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego brutto, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" na podstawie art. 20 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przed dniem ustalenia ekwiwalentu pieniężnego, naliczanego za każdą rozpoczętą godzinę od zgłoszenia wyjazdu z jednostki ochotniczej straży pożarnej.
Tymczasem Rada Gminy w § 1 ust.1 zaskarżonej uchwały określiła wysokość ekwiwalentu pieniężnego "za każdą godzinę udział w działaniu ratowniczym lub akcji ratowniczej lub szkoleniu pożarniczym lub ćwiczeniu". Również w § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały Rada Gminy określiła wysokość ekwiwalentu, "w wysokości 15 zł za każdą godzinę udziału w działaniu ratowniczym lub akcji ratowniczej", a w § 1 ust. 3 "w wysokości 10 zł za każdą godzinę udziału w szkoleniu lub ćwiczeniu".
Tym samym sposób uregulowania ww. ekwiwalentu w § 1 ust. 1, ust. 2 i ust. 2 zaskarżonej uchwały wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego zawartego w art. 15 ust. 2 o ochotniczych strażach pożarnych. W ocenie sądu takie sformułowanie prowadzić może do istotnych wątpliwości co do wykładni regulacji ustawowej i stanowi o istotnym naruszeniu unormowania ustawowego.
Wyrok WSA w Krakowie z 17 lipca 2024 r. sygn. III SA/Kr 539/24.
Wyrok jest nieprawomocny.
Źródło: CBOSA
