Jeżeli kwestionowany budynek mieszkalny został zrealizowany w sposób niesprzeczny z przepisami o planowaniu przestrzennym obowiązującymi w dacie jego budowy to brak jest podstaw do wydania nakazu rozbiórki w oparciu o art. 37 ust 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974r – stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 9 lutego br. w sprawie o sygn. akt: VII SA/Wa 1552/14.

Stan faktyczny

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał decyzję nakazującą dokonanie całkowitej rozbiórki budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania strony utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazano, że przedmiotowy budynek został wybudowany samowolnie około 1990 roku, co uzasadniało prowadzenie przez organ pierwszej instancji postępowania w trybie przepisów ustawy z dnia 24 października 1974 roku – Prawo budowlane. Na podstawie obowiązującego w 2013 roku miejscowego planu zagospodarowania organ odwoławczy stwierdził, iż omawiany obiekt budowlany znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę więcej niż jednego budynku mieszkalnego. W ocenie organów wybudowany w warunkach samowoli budynek mieszkalny narusza ustalenia zawarte w planie, co uzasadnia wydanie decyzji nakazującej jego rozbiórkę.

Rozstrzygnięcie WSA

WSA w Warszawie stwierdził, iż skarga jest uzasadniona. Wskazał, że zarówno PINB jak i WIPB rozpatrywały zgodność inwestycji w stosunku do zapisów planu zagospodarowania z 2013 roku. To właśnie ten plan zakazywał realizacji więcej niż jednego budynku mieszkalnego na działce budowlanej.

Sąd za podstawę rozstrzygnięcia przyjął uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego wydaną w składzie 7 sędziów z dnia 16 grudnia 2013r w sprawie o sygn. akt: II OPS 2/13 zgodnie z którą organy powinny uwzględnić przeznaczenie terenu, na którym powstał obiekt budowlany, od daty jego budowy. W dacie popełnienia samowoli budowlanej obowiązywał miejscowy plan przestrzenny zagospodarowania, który stanowił, że działka posiadała przeznaczenie: od drogi – zabudowę mieszkaniową niską jednorodzinną oznaczoną symbolem, pozostała część działki była przeznaczona pod teren zieleni niskiej pół urządzonej o funkcji rekreacyjnej – te ustalenia należało uwzględnić przy rozstrzyganiu o nakazie rozbiórki. Sąd stwierdził, że jeżeli budynek mieszkalny został zrealizowany w sposób zgodny z przepisami o planowaniu przestrzennym obowiązującymi w dacie jego budowy to brak jest podstaw do wydania nakazu rozbiórki na podstawie Prawa budowlanego z 1974 roku.

WSA stwierdził, że organy rozpatrzyły sprawę samowolnie wybudowanego budynku mieszkalnego wyłącznie w świetle ustaleń wynikających z aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co skutkowało uchyleniem decyzji organów obu instancji.

Źródło: orzeczenia NSA