W sprawie prowadzonej na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, obejmującej kontrolę prawidłowości czynności materialno - technicznej zameldowania, ustaleniu, tak samo jak w postępowaniu o zameldowanie, podlega jedynie fakt przebywania określonej osoby w spornym lokalu z zamiarem stałego pobytu. Obojętny pozostaje jej tytuł prawny do tego lokalu, nie przesądza on bowiem o prawie do zameldowania.

Zameldowanie i wymeldowanie są jedynie aktami rejestracji danych dotyczących pobytu danej osoby w określonym lokalu bądź ustania tego pobytu w dotychczasowym miejscu. Istotą i funkcją ewidencji ludności jest stworzenie urzędowego rejestru dokumentującego faktyczne miejsce przebywania obywateli, a nie przesądzanie praw do lokalu czy nieruchomości. Sposób korzystania z przedmiotu współwłasności nie podlega ocenie w postępowaniu administracyjnym o uchylenie czynności zameldowania. Jest to sprawa cywilna pozostająca we właściwości sądów powszechnych. Obowiązkiem organów meldunkowych było jednoznaczne ustalenie faktu zamieszkiwania w spornym lokalu lub brak tego zamieszkiwania. Skoro ta okoliczność była w sprawie sporna, należało przeprowadzić wszelkie dowody przydatne do jej ustalenia, w tym dowód nieosobowy w postaci oględzin.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 października 2012 r. sygn. II SA/Bk 417/12

Źródło: Orzecznictwo NSA