Wniesienie protestu nie powoduje ponownego, pełnego rozpoznania wniosku o dofinansowanie, a jedynie w granicach zaskarżenia. Wnioskodawca jest zobowiązany do wskazania w proteście (wraz z uzasadnieniem) kryteriów wyboru projektów, z których oceną się nie zgadza lub/oraz - zarzutów o charakterze proceduralnym w zakresie przeprowadzonej oceny, jeżeli jego zdaniem naruszenie takie miało miejsce. Kontrola sądu I instancji może zatem dotyczyć tylko zakwestionowanych w proteście kryteriów wyboru projektu o dofinansowanie, których projekt nie spełnił lub otrzymał mniejszą liczbę punktów oraz związanych z tym ewentualnych naruszeń proceduralnych. 

Zarzuty protestu mogą odnosić się zarówno do kryterium o charakterze formalnym, jak i merytorycznym, niemniej jednak nie mogą kwestionować zasadności ustanowienia kryteriów wyboru projektów, chyba że dokonywana na podstawie tych kryteriów ocena ma charakter dyskryminujący, narusza zasadę przejrzystości czy równego dostępu do pomocy. Wnioskodawca może podnieść też zarzuty o charakterze procesowym. W orzecznictwie wskazuje się, że przejawem naruszenia zasad postępowania konkursowego jest brak zagwarantowania wszystkim wnioskodawcom możliwości zapoznania się z regułami przeprowadzania konkursu bądź brak spójności dokumentacji konkursowej, brak rzetelnej oceny projektu (w sposób dowolny, arbitralny), brak bezstronności członków KOP, brak bezstronności ekspertów, czy też ich niewyznaczenie.

Twierdzenia oraz powołane w proteście dowody nie mogą jednak zmierzać do istotnej modyfikacji wniosku o dofinansowanie, a jedynie do wykazania, że już w momencie przeprowadzania oceny przez właściwą instytucję projekt spełniał wskazane w proteście kryteria wyboru, a mimo to został błędnie oceniony.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2018 r. I GSK 2679/18

Źródło: CBOSA