26 lipca 2012 r. Prezydent RP podpisał ustawę z dnia 13 lipca 2012 r. o zmianie ustawy o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Wprowadzenie nowelizacji związane było m.in. z koniecznością dostosowania obowiązującej ustawy - regulującej tę problematykę - do zmieniających się potrzeb nadzoru epidemiologicznego oraz zwalczania chorób zakaźnych oraz, w zakresie jej terminologii, do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.
W opinii projektodawcy wprowadzenie przedkładanej nowelizacji - mającej wpływ na wszystkie osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - przyczyni się do realizacji polityki zdrowotnej państwa, której celem jest zapobieganie i zwalczanie zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w szczególności epidemiologicznych sytuacji wystąpienia niebezpieczeństwa szerzenia się choroby zakaźnej oraz pozytywnie wpłynie na możliwości oraz skuteczność podejmowanych w Polsce działań przeciwepidemicznych.
Szacunkowe korzyści związane z wejściem w życie ustawy dotyczą możliwości podjęcia skutecznych działań zapobiegawczych i przeciwepidemicznych w stosunku do zakażeń i chorób zakaźnych stanowiących istotny problem epidemiologiczny oraz faktyczne zagrożenie dla zdrowia publicznego, zmniejszenia występowania masowych zachorowań poprzez szybkie wykrywanie, izolację i leczenie osób chorych, wzrostu poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie, poprawy wskaźników zdrowotności ogólnej (zdrowia publicznego) oraz spadku umieralności.
Zagadnieniem, które objęto nowelizacją, są opracowane przy współpracy z Instytutem Gruźlicy i Chorób Płuc rozwiązania prawne służące zapewnieniu skuteczności nadzoru nad osobami chorymi na choroby, które ze względów epidemiologicznych podlegają obowiązkowi leczenia w warunkach hospitalizacji (gruźlica, w okresie gdy chory prątkuje) lub w warunkach lecznictwa otwartego (np. gruźlica po okresie prątkowania).
W związku z tym wprowadzane regulacje (dodawany art. 40 ust. 1a – 1c ustawy) usprawnią obieg informacji, który pozwoli na szybsze egzekwowanie obowiązku hospitalizacji lub leczenia od osób, które się od niego uchylają. W przypadku leczenia gruźlicy jest to szczególnie istotne, ponieważ przerwanie przyjmowania leków może prowadzić do powstania szczepów wielolekoopornych, które nie poddają się skutecznemu leczeniu.
Źródło: prezydent.pl
