Świadczeniodawcy (placówki zdrowotne, lekarze) będą mogli uzyskać – na podstawie danych zawartych w Centralnym Wykazie Ubezpieczonych (CWU) – elektroniczne potwierdzenie prawa świadczeniobiorcy (pacjenta) do świadczenia zdrowotnego w ramach ubezpieczenia w NFZ. Aby udowodnić prawo do świadczenia zdrowotnego wystarczy numer PESEL (w przypadku dzieci do 3 miesiąca życia będzie się wykorzystywać PESEL rodzica).

Oznacza to, że pacjent nie będzie musiał okazywać dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie zdrowotne, a świadczeniodawca będzie miał gwarancję, że udzielone świadczenie nie zostanie zakwestionowane przez NFZ.

Jeśli nie uda się potwierdzić prawa do ubezpieczenia numerem PESEL (np. z powodu braku dostępu do internetu), będzie można przedstawić jeden z dotychczasowych dokumentów uprawniających do świadczeń, np. druk ZUS RMUA, legitymację rencisty lub emeryta. W przypadku braku takich dokumentów pacjent będzie mógł też złożyć oświadczenie, że jest ubezpieczony (za małoletnich będzie je składał opiekun faktyczny lub prawny). Jeśli jednak potwierdzi, że jest ubezpieczony, a tak nie będzie (złoży fałszywe oświadczenie), to NFZ obciąży go kosztami udzielonego świadczenia. W stanach nagłych oraz w przypadku gdy świadczeniobiorca (ze względu na stan zdrowia) nie będzie mógł złożyć oświadczenia, będzie miał możliwość późniejszego przedstawienia dokumentu.

Każdy z wymienionych sposobów potwierdzania prawa do świadczeń (elektroniczne potwierdzenie, dotychczasowy dokument, oświadczenie) oznacza, że świadczeniobiorca otrzyma usługę, a świadczeniodawca – gwarancję uzyskania zapłaty za nią. W każdym przypadku osoba uprawniona będzie musiała okazać dokument potwierdzający tożsamość (dowód osobisty lub paszport) albo prawo jazdy. Osoby poniżej 18 roku życia będą mogły pokazać legitymację szkolną.

Nowe regulacje mają obowiązywać od października 2012 r.

Źródło: KPRM