Nie można utożsamiać "zarządzenia" Prezesa NFZ wydanego w oparciu o art. 146 ust. 1 ustawy o świadczeniach z zarządzeniami, w znaczeniu użytym w art. 93 Konstytucji RP.

Brak też jest jakichkolwiek argumentów dla przyjęcia tezy, iż dokument określający warunki wymagane od świadczeniodawców biorących udział w określonym konkursie ofert (niezależnie od przyjętej jego nazwy) określa prawa lub obowiązki uczestników tego konkursu.

Określenie warunków wymaganych od uczestników konkursu nie kreuje praw, czy też obowiązków potencjalnych uczestników tego konkursu, lecz wskazuje (poprzez określenie wymagań) adresatów, którzy mogą wziąć udział w konkursie.

Spełnienie przez oferenta i ofertę warunków wymaganych od świadczeniodawców, określonych przez Prezesa Funduszu na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach, jest nakazem ustawowym wynikającym a contrario z art. 149 ust. 1 pkt 8 ustawy o świadczeniach.
Zakres kontroli sądowoadministracyjnej decyzji wydanej w oparciu o przepis art. 154 ust. 6 ustawy o świadczeniach, co wymaga podkreślenia, obejmuje ocenę, czy w toku przeprowadzonego postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielenie świadczeń opieki zdrowotnej doszło, czy też nie, do naruszenia zasad postępowania. Zasady postępowania określone są zarówno w przepisach ustawy o świadczeniach jak i w dokumentach wydanych w oparciu o art. 146 ust. 1 tej ustawy. Kwestionowanie zasad prowadzenia postępowania w trybie określonym w art. 154 ustawy o świadczeniach jest nieuprawnione, dlatego też bezzasadne jest zarzucenie Sądowi pierwszej instancji, że "uchylił się od zbadania legalności zarządzenia Nr 80/2008/DOZ z punktu widzenia jego zgodności z prawem powszechnie obowiązującym", w tym z art. 22 Konstytucji RP.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2011 r. II GSK 519/10

Źródło: LexPolonica nr 2550843