Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie zna instytucji refundacji kosztów leczenia bezpośrednio świadczeniobiorcy.

We wskazanym zakresie nie istnieje bowiem stosunek administracyjnoprawny pomiędzy osobą domagającą się zwrotu kosztów, a którymkolwiek z organów wymienionych w ustawie o świadczeniach. W myśl art. 19 ustawy w przypadku, gdy świadczenie opieki zdrowotnej w stanie nagłym są udzielane przez świadczeniodawcę, który nie zawarł umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, świadczeniobiorca ma prawo do tych świadczeń w niezbędnym zakresie, natomiast świadczeniodawca ma prawo do wynagrodzenia za świadczenie opieki zdrowotnej udzielone świadczeniobiorcy.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 czerwca VI SA/Wa 791/16

Źródło: CBOSA