Zawarta w art. 10c ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych definicja turnusu rehabilitacyjnego, jak równieżinne uregulowania rozdziału 3 ww. ustawy nie pozwalająna zaliczenie prowadzenia turnusów rehabilitacyjnych dla osób niepełnosprawnych do działańw zakresie udzielania świadczeńzdrowotnych, o których mowa w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.
Powyższe rozstrzygniecie przyjęło Samorządowe Kolegium Odwoławcze.
Spór w niniejszej sprawie dotyczy rozstrzygnięcia zagadnienia, czy - co do zasady - budynek Ośrodka Wypoczynkowego podlega opodatkowaniu stawkądla "budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej" w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. bu.p.o.l., czy teżpowinien zostaćopodatkowany według stawki właściwej dla "budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeńzdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń", o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. du.p.o.l.
Należy zacytowaćprzede wszystkim przepisy istotne w kontrolowanej sprawie.
Przepis art. 3 ust. 1 pkt 3u.p.o.l. statuuje, że podatnikami podatku od nieruchomości sąosoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące użytkownikami wieczystymi gruntów.
Zakres przedmiotowy podatku od nieruchomości wyznacza art. 2 ust. 1i 2u.p.o.l.
Z mocy art. 4 ust. 1u.p.o.l. podstawęopodatkowania dla gruntów stanowi powierzchnia (pkt 1), dla budynków lub ich części - powierzchnia użytkowa (pkt 2), a dla budowli lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 4-6 - wartość, o której mowa w przepisach o podatkach dochodowych, ustalona na dzień1 stycznia roku podatkowego, stanowiąca podstawęobliczania amortyzacji w tym roku, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne, a w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych - ich wartośćz 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego (pkt 3).
Przepis art. 5 ust. 1u.p.o.l. upoważnia radęgminy do określenia w drodze uchwały wysokości stawek podatku od nieruchomości, m. in. od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków (art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. au.p.o.l.), od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz od budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej (art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. bu.p.o.l.) i od budynków lub ich części związanych z udzielaniem świadczeńzdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń(art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. du.p.o.l.), z zastrzeżeniem ich górnej granicy. Ogłoszone w uchwale rady gminy stawki podatku od nieruchomości obowiązująpowszechnie na danym obszarze gminy.
W świetle art. 1a ust. 1 pkt 3u.p.o.l. grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalnośćgospodarczą, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, a także gruntów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b (pod jeziorami, zajętych na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych), chyba że przedmiot opodatkowania nie jest i nie może byćwykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych.
Podatek od nieruchomości na rok podatkowy od osób fizycznych ustala w drodze decyzji organ podatkowy właściwy ze względu na miejsce położenia przedmiotów opodatkowania. Podatek jest płatny w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminach: do 15 marca, 15 maja, 15 września i 15 listopada roku podatkowego (por. art. 6 ust. 7u.p.o.l.).
Stosownie do treści art. 21 ust. 1ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne podstawęwymiaru podatków i świadczeństanowi ewidencja gruntów i budynków. Dane ujęte w tej ewidencji mająwalor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 §1o.p.o.l. Kwestionowanie informacji z ewidencji gruntów i budynków odbywa sięw postępowaniu odrębnym od postępowania podatkowego. Przy ustaleniu wysokości podatku organ podatkowy opiera sięteżna informacji o nieruchomościach, którąpodatnik będący osobąfizycznąma obowiązek złożyćna podstawie art. 6 ust. 6u.p.o.l.
Ustawodawca, określając w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. du.p.o.l. preferencyjnąstawkępodatku od budynków związanych z udzielaniem świadczeńzdrowotnych, nie zdefiniowałjednocześnie użytego w powołanym przepisie pojęcia "świadczenia zdrowotne", odsyłając w tym względzie do przepisów ustawy o działalności leczniczej. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 u.d.l. świadczenie zdrowotne to działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania. Działalnośćlecznicza polega na udzielaniu świadczeńzdrowotnych (art. 3 ust. 1u.d.l.).
W myśl art. 3 ust. 2 u.d.l. działalnośćlecznicza może równieżpolegaćna: 1) promocji zdrowia lub 2) realizacji zadańdydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeńzdrowotnych i promocjązdrowia, w tym wdrażaniem nowych technologii medycznych oraz metod leczenia.
Prowadzenie turnusów rehabilitacyjnych jest oparte na przepisach ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.
Przepisy wymienionej ustawy odnosząsiędo rehabilitacji zawodowej (art. 8) i rehabilitacji społecznej (art. 9) osób niepełnosprawnych.
Rehabilitacja osób niepełnosprawnych ma inny charakter niżrehabilitacja lecznicza. Rehabilitacja lecznicza osób niepełnosprawnych odbywa sięna podstawie odrębnych przepisów (art. 7 ust. 2u.r.z.). Rehabilitacja lecznicza wynika z procesu leczenia i ma wspomóc proces służący zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.
Celem rehabilitacji osób niepełnosprawnych jest zaśosiągnięcie możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia tych osób i ich integracji społecznej (por. art. 7 ust. 1u.r.z.). Do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza sięuczestnictwo tych osób w turnusach rehabilitacyjnych (art. 10 pkt 2u.r.z.). Z kolei "turnus" oznacza zorganizowanąformęaktywnej rehabilitacji połączonej z elementami wypoczynku, której celem jest ogólna poprawa psychofizycznej sprawności oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników, między innymi przez nawiązywanie i rozwijanie kontaktów społecznych, realizacjęi rozwijanie zainteresowań, a także przez udziałw innych zajęciach przewidzianych programem turnusu (art. 10c ust. 1u.r.z.). Turnusy mogąbyćorganizowane m.in. przez osoby fizyczne prowadzące działalnośćgospodarczą, osoby prawne i inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które prowadząco najmniej przez 2 lata działalnośćna rzecz osób niepełnosprawnych i uzyskały wpis do rejestru organizatorów prowadzonego przez wojewodę(por. art. 10c ust. 2 pkt 1u.r.z.). Zawarta w art. 10c u.r.z. definicja turnusu rehabilitacyjnego, jak równieżinne uregulowania rozdziału 3 u.r.z. nie pozwalająna zaliczenie prowadzenia turnusów rehabilitacyjnych dla osób niepełnosprawnych do działańw zakresie udzielania świadczeńzdrowotnych.
Źródło: Decyzja SKO w Krakowie z dnia 17 września 2014 r. SKO.Pod./4140/657/2014
