Do kręgu spraw administracyjnych należy zaliczyć czynności związane z postępowaniem konkursowym organizowanym w celu wyłonienia kandydata na stanowiska wymienione w art. 49 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej. To z kolei przesądza o dopuszczalności zaskarżenia do sądu administracyjnego rozstrzygnięcia o odmowie stwierdzenia nieważności konkursu. Tak wynika z postanowienia WSA w Krakowie z 5 sierpnia 2015 r. sygn. II SA/Ke 466/15.
Sąd w uzasadnieniu wskazał, że w ustawie o działalności leczniczej brak jest przepisów jednoznacznie wskazujących kompetencje sądu powszechnego do badania legalności rozstrzygnięcia w przedmiocie wyboru kandydata na stanowiska zastępcy dyrektora do spraw pielęgniarstwa lub rozstrzygnięcia w sprawie odmowy stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na to stanowisko. Uznanie, że na takie rozstrzygnięcia nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego, mogłoby doprowadzić do sytuacji, w której skarżący zostałby pozbawiony możliwości weryfikacji tego rozstrzygnięcia, bowiem wobec braku roszczenia o nawiązanie stosunku pracy (skoro kandydat nie został wybrany, a więc przegrał konkurs) nieskuteczne mogłoby się okazać wszczęcie postępowania przed sądami powszechnymi (sądami pracy). Natomiast osoba wygrywająca konkurs nie byłaby zainteresowana podważaniem dogodnego przecież dla niej wyniku postępowania konkursowego.
Sąd odwołując się do regulacji z art. 49 ust. 1 - 6 ustawy o działalności leczniczej wskazał, że zachodzi potrzeba rozróżnienia poszczególnych etapów postępowania zmierzającego do zatrudnienia pracowników w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą, na stanowiskach, na których zatrudnienie wymaga wcześniejszego przeprowadzenia procedury konkursowej. W szczególności, zasadne byłoby rozróżnienie co najmniej dwóch takich etapów:
1) wybór kandydata w trybie konkursowym oraz
2) nawiązanie stosunku pracy z wybranym kandydatem i realizacja uprawnień i obowiązków wynikających z tego stosunku.
Sąd podkreślił odmienność prawnego charakteru obu wymienionych etapów. Wszystkie czynności związane z organizacją, przeprowadzeniem konkursu oraz ewentualnym stwierdzeniem jego nieważności muszą być zaliczone do władczej sfery szeroko rozumianego "administrowania" przez podmioty, w których kompetencji leży dokonanie wymienionych czynności. W ocenie Sądu nie bez powodu postępowanie konkursowe przewidziano w odniesieniu do wyłonienia kandydatów na wskazane w ustawie stanowiska w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą. Chodziło o to, aby zwłaszcza w tego typu placówkach zagwarantować – w interesie ogółu potencjalnych odbiorców usług świadczonych przez te placówki – optymalne warunki obsadzenia najważniejszych stanowisk, a więc przez osoby dające najlepszą z możliwych rękojmię należytego wykonywania obowiązków, których wykonywanie zostanie im powierzone. Realizacji tego celu niewątpliwie służy obowiązkowe postępowanie konkursowe, które już z tego choćby powodu należy zatem pomieścić w ogólnym pojęciu sprawy administracyjnej. W ocenie sądu orzekającego w sprawie czynności podejmowane w toku konkursu, na podstawie i w granicach prawa, przez organ administracji publicznej (a zdaniem części judykatury – także przez powołaną przez ów organ komisję konkursową), mają charakter władczych czynności publicznoprawnych, których adresatem są uczestnicy konkursu realizujący swoje własne uprawnienia do udziału w konkursie. Ogłoszenie konkursu i zgłoszenie w nim udziału przez określoną osobę nie jest źródłem powstania zobowiązaniowego stosunku prawnego pomiędzy uczestnikiem konkursu, a organem administracji publicznej lub komisją konkursową. Powstałe w związku z prowadzeniem konkursu stosunki prawne między uczestnikami konkursu, a organem administracji publicznej (i komisją konkursową), nie są oparte na równości (równorzędności) podmiotów. Sytuacja prawna uczestników konkursu jest kształtowana w drodze jednostronnych władczych rozstrzygnięć podejmowanych przez organ administracji publicznej (oraz, jak przyjmuje część judykatury, przez komisję konkursową).
Źródło: CBOSA
